Bir Annenin Saçmaları


Tuhaf şey, yazmak değil de blogla iletişim kurmak bir alışkanlık olmuş bende. İllaki yazmam mı lazım? Bence lazım:)

Annelik zor iş gerçekten. Blogger annelik daha da zor iş. Sadece yazsak yine iyi, bir de okuyoruz ya, orda bir garipliktir başlıyor işte. Ne yapsan yanlış, eksik geliyor bir anda. Zaten didişip durduğumuz vicdan daha da bir üstümüze binmeye başlıyor. Okuyoruz, okuyoruz, o blog senin bu benim. Bu kadar okumasak mı ne yapsak bilmiyorum ki. Okunacak bir sürü kitap, öğrenilecek bir sürü konu buluyoruz, bir de onları taşıyoruz sırtımızda.

Bir rahatlasak ama nasıl yapsak?

Çocuklar için dünya bir devler ülkesi, alışmaya çalışıyorlar, yazık onlara deniyor ya... onlara uygun mini mobilyalar alıyoruz, banyo köşesi yapıyoruz, kendi işini yapmasına izin veriyoruz, kısıtlamayalım istiyoruz ya, bu süreçte düşünüyorum bazen ya BEN diye.

Benim işim çok mu kolaydı? Birden minicik bir bebek verdiler kollarıma, ben ayılmaya çalışırken al emzir diye. Tamam ben istedim biliyorum ama o ilk ayların şoku cidden kolay değildi. Geceleri mışıl mışıl uyuyup sabahları yataktan çıkmak istemediğin günler geride kaldı. Gece 3 saat kesintisiz uyuduysan ne ala, öp de başına koy. Emzirmek ayrı dert zaten. Acılar içindesin ama canından bir parçayı doyurman lazım, acı çek ey kutsal anne:)

Ek gıdaya geçtik, rahatlarız sandık. Ne büyük gaflet. Ne pişirsem, ne yedirsem, o zararlı, bu yararlı, gdosu, hormon belası. Sever mi sevmez mi derken tüm günümüz bebek yemeği düşünmekle geçer oldu. Şeker, tuz yemesin, onu yıka, şunu suda beklet. Mutfaktan nefret eden, yaşayacak kadar yiyen bir insan için çok meşakkatli işler bunlar.

Biraz daha büyüdü, artık bizim yemeklerden yiyebilir noktasına geldiğimiz anda bir de baktık, anlıyor, öğreniyor, büyüyor yani. Başladı yine ne yapsak telaşı. Kitap al, kitap oku, bilişsel, fiziksel bilimum çeşit çeşit gelişimler, hepsini takip et.

Bir başladı hiç bitmiyor, bitmeyecek. Güzel ama çok zor. İç hesaplaşmalardan kurtulsak belki daha kolay. Birşey bilmesek, daha cahil olsak mesela.
........................................

Bu bir iç dökme yazısıdır, birazcık da saçmadır.

Dikkate almayınız:)

29 yorum:

  1. Ben de ilk aylarda bir ben bu kadar şok yaşadım sanıyordum :) Bir de ahh ahh biz bez yıkardık siz çok rahatsınız diyor eskiler ya:))

    YanıtlaSil
  2. Füsuncum resimdeki oyuncaktan bizdede var.Babası verme verme diye deli oluyor yutar diye.Bende tedirginim sayesinde.Resmi görünce eyvah dedim birşey mi oldu diye..Çok şükür öyle birşey değilmiş.Dediğin gibi annelik zorr ama çok güzel..

    YanıtlaSil
  3. anne yazar, sorma, daha neler neler, sobalı ev, çamaşır makinesiz hayat hikayeleri falan, hoş onlar da haklı ama ilk aylar herşey batıyor işte insana

    eminecim defne küçüklüğünden beri hiçbirşeyi ağzına götürmediği için rahatlıkla verdik biz, sen de büyüklerini seç istersen, boy boy bizim çiviler

    YanıtlaSil
  4. dikkate alırız biz:))) Bitmeyecek bitmeyecek....He valla günümün %90 nını onunla ilgili ne yapsam diye geçiriyorsa insan, cahil mutluluğu daha mı iyi ki acaba diye düşünmeden geçemiyorum..

    YanıtlaSil
  5. yok yok, çok dikkate alınası olmuş... bitmiyor iç hesaplaşmalar, didinmeler... ve evet, yoruyor bazı bazı. "ben de varım ama neredeyim?" dedirtiyor ve evet; çok zor ama çok güzel bir yandan da... sanki hep böyleymiş, ondan öncesi hiç yaşanmamış gibi...

    YanıtlaSil
  6. Şimdi düşünüyorumda ilk aylarda cidden depresyondaymışım ben...
    Şu an peyniri suya koyup tuzunu çıkarma aşamasındayım:) yorgun ama bir o kadar da mutluyum...alıştık iyice birbirimize, o mutlu mutlu büyürken (umarım), ben hep daha neler yapabilirim derdindeyim. Anneme, babama ve bazen kocama göre cozutmuş olabilirim, onlara göre bırak rahat rahat büyüsün işte:)
    hakkaten ya sorarım şimdi, biz niye böyle bir anneler topluluğuyuz:)
    her cümleni katılarak okudum füsfüsüm, yani dikkate alıyorum:)

    YanıtlaSil
  7. yani isteseydik de planlasaydık bu kadar denk düşmezdi düşüncelerimiz...dünden beri çok bunaldığımı düşünüp kendimi toplamaya çalışıyordum...evde bu kadar çok vakit geçirmek, sadece minişle uğraşmak, işe ara vermiş olmak...o kadar miskinleştimki kendime vakit ayırabilecek olsam bu sefer hareketedemiyorum sanki...

    fusun, annem der ki bundan böyle evlendirene kadar böyle...evlendiğinde birazcık rahatlayacaksın:)))ama biraz...

    yazın çok çok mantıklı :))

    YanıtlaSil
  8. Canım arkadaşım,sen yazarsın da biz nasıl dikkate almayız:)Ah be canım hamileyken başladı ve ömür boyu sürecek zor bir süreç bizimkisi..En iyisi olsun isterken kendimizide yıpratıyoruz farkında olmadan..
    Cahil olsak daha mı iyi olur demişsin ya..Bazen bende düşünüyorum ama yok ya..Böyle daha iyi,evlatlarımız için bilinçli olmak,aktiviteler uygulamak.Belki daha az kafaya takarak ya da daha az vicdan yaparak..Dediğin gibi çok ta araştırmamak mı lazım nedir..Bende yazarken kafam karıştı saçmaladım sanırım:))herşey kuzularımız için.ikinizide öpüyorum canım benim..

    YanıtlaSil
  9. elifcim evde olmasak da bütün gün aklımız orda gerçekten

    sibelcim hakkaten ruhen hem yoruyor hem doyuruyor ne tuhaf değil mi?

    turkuazcım sizin zamnalarınız en güzel zamanlarmış galiba, büyüdükçe dertler de büyüyor diyorlar ya hakkaten öyle

    ayşecim benimle aynı hisleri taşıyanların olmasına çok sevindim ben de, bu bile rahatlatıyor insanı.
    bütün gün evde olmaksa ayrı bir zorluk, çok kolay gelsin sana

    filizcim çok doğru hiç de saçmalamışsın, bilinçli olmak iyi ama çok da abartmamak lazım galiba, ruh sağlığımızı korumak için

    YanıtlaSil
  10. Her cümlene saygı duyuyorum, zira aynı duyguları paylaşıyorum. Geçenlerde kocam bana yeter artık okuma dedi. Sanırım biraz ara verip kafayı boşaltmak lazım, ama alışkanlık oldu, okumadan yapamıyorum :)) Biraz daha cahil olsak diyorum ben de zaman zaman :)

    YanıtlaSil
  11. Düşüncelerin saçmalıksa bende çok saçmalıyorum sanırım..
    Annenin içine yavrucuğu düşer düşmez;bir telaş, bir endişe sarar ve bunlar yavrun büyüdükçe büyür derler..Çokta doğru söylerler..Zira her dakika onu ve ona ne gibi yararım olur düşüncesi, endişe duygusuyla gelip geçiyor..
    Meşakatliymiş annelik..

    YanıtlaSil
  12. hahah çok güzel anlatmışsın şekerim:D her zaman dediğim bir laf var "annelik sürekli bir tahteravalli üzerinde olmak gibi" diye, hep denge kurmak zorundasın, seni dinlesin ama özgürde olsun, temiz olsun ama kirlenmesini de bilsin ve bunlar gibi bir dolu şey... bunalmamak elde değil, bunalınca da vicdan işin içine giriyor... yazdın rahatladın işte takma kafana ;)

    YanıtlaSil
  13. füsuncum pes dedim okurken kendim yazsam bu kadar güzel anlatamazdım,banada bir iç dökme yazısı(okuması)olmuş:)))doğru gerçekten...

    YanıtlaSil
  14. bu konuda düşüncelerin benimkilere çok benziyor. Ben de durduğum yerde ne yapsam ne etsem ne üretsem ne okusam ne öğrensem diye düşünüp duruyorum tüm gün. evde 1 dakika boş geçirmemeye çalışıyorum.demirin uyku saati gelince de bitmiyor hiçbişey . başlıyorum blog gezmeye kaynak okumaya kafayı yemesek bari

    YanıtlaSil
  15. Bütün anneler bazen öğreneceğim, en iyisini nasıl yaparım, hangisi doğru, derken cozutma noktasına gelebiliyor :)Ben arada durduruyorum kendimi, asılıyorum iplere hoop diyorum yavaşş yavaşşş ve yavaşladığımda o da ben de daha mutluyuz sanki :)Dikkate almamak münkün değil Füsün' cum, arada sen de asıl iplere..Sevgiler

    YanıtlaSil
  16. Füsun, yazdıklarına bir örnek vereyim. eltimle 15 gün arayla doğurduk, birimiz ak birimiz kara. Ben zaten pimpirik, bir de üstüne oku, araştır, dert et, vicdan yap modundayim, o ise tabiki cahil degil ama gorebilecegin eeen dertsiz tasasiz, rahat, aldigi tek tavsiye annesininkiler olan bir tip. Hangisi iyi bilmiyorum ama cogu zaman keske onun gibi olabilsem diyorum icimden..ana-oğul cok rahatlar cunku, ama gel gor ki kacmis icime bu tilkiler, yapacak bir sey yok! :)

    YanıtlaSil
  17. sacma degil tam aksine, harika anlatmissin benim de hislerim boyle
    kiraz

    YanıtlaSil
  18. sacma degil tam aksine, harika anlatmissin benim de hislerim boyle
    kiraz

    YanıtlaSil
  19. Dikkate almamak bir yana en çok dikkate alınacak bir iç ses bu hem de hepimizin iç sesi. Annelik artık geri dönüşü olmayan bir meslek. Bu mesleğe başladığınızda istifa hakkınızda yok kovulma hakkınızda...

    YanıtlaSil
  20. Füsun'cum bence hiç saçma ve dikkate alınmayacak bir yazı değil bu, haksızlık yapmışsın. Ben de - hepimiz gibi - çoğu zaman aynı şeyleri hissettim... ama büyüme öğrenme süreci hızlandıkça, buna yetişmeye çalışmayı bıraktım. gördüm ki kendimi tutup köşemden izlediğim sürece ilginçtir kendimi eksik hissetmiyorum...

    YanıtlaSil
  21. baharcım kesinlikle ara vermek lazım

    fatmacım hakkaten meşakkatli, he saniyemiz onları düşünmekle geçiyor

    nilocum hakkaten yazınca ve sizi okuyunca rahatladım, dediğin dengeyi az da olsa yakalayabiliriz umarım

    egenin annesi, çok sevindim öyle olmasına:)

    gülşahcım o şekilde yaşamak çok yoruyor insanı gerçekten bir ara ben de öyleydim, bu aralar biraz saldım ve inan daha rahatım

    YanıtlaSil
  22. zeynepcim asıldım canım, zira diğer türlü ikimiz de geriliyoruz çünkü ben mutlu olamıyorum, çok sağol:)

    toti gerçekten içimize 40 tilki kaçmış, eltin kadar değil de biraz rahatlık fena olmazdı:)

    kirazcım benzer düşünüoruz biliyorum, öptüm:)

    banucum ne kadar güzel söylemişsin, hızlarına yetişmek gerçekten imkansız, izlemek en güzeli sanırım, bir de şu bilgi bombardımanı olmasa:)

    YanıtlaSil
  23. Bunlar hepimizin kaygıları...Sen tam üstüne basmışsın...
    Ben şimdi şimdi çok takılmamak gerek kısmına geldim...İçimden nasıl geliyorsa...Zaten öğrendiklerimiz içgüdülerimizle birleşince doğal bir yol oluşuyor....
    Böyle böyle onlar da büyüyorlar..biz de:)

    YanıtlaSil
  24. her yazdigina katilmak zorundamiyim yahu ! :)
    AYNEN diyorum gene
    Bu arada sana davetiye yollamismiydim blogum icin ?
    Unutmamam gereken bloglar arasindasin cunku
    Opuyorum cok :))

    YanıtlaSil
  25. Bence bizden sonra daha doğal daha cahil bir nesil gelecek herşeyi didiklemeyen. Biz bilinçli olma kurbanlarıyız:))

    YanıtlaSil
  26. Füsun'cum harika yazmışsın resmen tercümanımız gibi olmuşsun yani aynı dediğin aşamalardan geçiyoruz yavaş yavaş birde bizim diş çıkartma operasyonları hızlandı ve inat dönemi bakalım nasıl atlatıcaz. Annelik müthiş yorucu ama bir o kadar da besleyici bir duygu.Bazen uykusuzluk çalışmak ve yorgunluk bir vuruyor ki ama kızım Annneee deyince herşey sanki üstümden kalkıp gidiyor :)
    Seni de Defneyi de çok öpüyorum canım

    YanıtlaSil
  27. umurcum hakkaten öğrendiklerimiz ve içgüdüler birleşiyor, ne güzel söylemişsin

    yelizcim geldi canım davetiyen çok teşekkür ederim beni unutmadığın için

    hilal gerçekten öyle:)

    çiğdemcim szi de zorlu bir yola girdiniz artık, çok kolay gelsin

    YanıtlaSil
  28. unutur muyum hic
    sen benim aktivite sever blogger arkadasimsin
    kac tane kalmis ki bizden :))

    YanıtlaSil

Düşüncelerinizi görmeyi seviyorum.

Related Posts with Thumbnails