Defne 16 Aylık

Bugün Defne'nin 16 ayı doldu. Bu ay gerçekten çok hızlı geçti, yolculuklar, buluşmalar, tanışmalar, hastalık, arkadaşlık, yeme, içme, gezme, öğrenme, konuşma dolu bir ay oldu. Çocuklara zaten ilgisi vardı ama bu ay iyice arttı, evde bile bahçedeki çocukların sesini duyduğunda heyecanlanıyor, abi, abla diye sesleniyor onlara.

Akraba isimlerini de öğrenmeye başladı, 1 haftayı birlikte geçirdiği kuzenini, yengesini ve dayısını unutmuyor, hatta babaanne, dede, amca ve halasını bile hala hatırlıyor. Nerede diye sorduğumuzda yok veya gitti diye cevap veriyor.

Bu ay biraz hastalandı ama ateşlenmeden ve öksürüğü artmadan atlattık neyse ki.

Kalemlere ilgisi arttı, en kısa zamanda bir masa alacağız ve yaşına uygun kalemler, bunun yanında oyuncaklara ilgisi ise azaldı, pek oynamak istemiyor, daha çok evin içinde sağa sola koşturmayı, büyüklere ait ne varsa karıştırmayı, mutfak gereçleriyle uğraşmayı, çamaşır ve bulaşık makinesini doldurup boşaltmayı seviyor. Çamaşır asmaya ve toplamaya yardım ediyor, mandal vermek gibi çok önemli bir iş yapıyor kuzucum.

Bir tane büyük bebeği var dedesinin aldığı, onu çok seviyor, uyku arkadaşı yapmayı planlıyorum kendi kendine uyutma denemelerimde. Ona sarılıyor, ayağına yatırıp piş piş diye uyutuyor, biberonundan su içiriyor, annelik ediyor aklı sıra.

Suyla oynamayı, el yıkamayı ve banyoyu çok seviyor. Hadi banyoya dediğimizde bıcı da diyemediğinden budu budu diyerek koşturuyor, zıplıyor, dans ediyor banyo kapısında adeta.

Tuvalete giren birini görünce hemen çişş diyor, belki söylemeye kolay alışır (umarım).

Sürekli tekrarlanan hareketleri o da öğrendi, el yıkama kurulama, sifona basma, uyumaya giderken herkese el sallama (ağlarken bile mutlaka o eli sallar), yatakodasına gidince ışığı söndürmemizi isteme, kapıyı kapattırma, babasını odadan yollama (emecek ya, düzeneği hazırlıyor)

Hemen hemen her söylediğimiz kelimeyi tekrarlıyor. Çöp, biber, bubuk (çubuk), meymir (peynir) yeni kelimeleri.

Yerde ufak bir kırıntı görse mutlaka alıp çöp diyerek bana getiriyor ve at at diye emrediyor. Zaten acayip bir komut verme hali var bu aralar. Kendi oturuyorsa herkese otur, o kalktıysa herkese kalk diyor. Herşeye karışmaya başladı, ye, iç, yat, kalk, aç, kapat, sürekli emir verme durumu söz konusu, idare ediyoruz artık biz de:)

Ben zamirini eklemeye başladı 2-3 gündür. Düştüm, kapattım, koydum diyor, bu beni gerçekten çok şaşırttı, belki de zamanı bilemiyorum.

Gece uyuması zorlaştı ancak ne büyük bir mutluluk ki 2 haftaya yakındır geceleri hiç uyanmıyor, sabaha kadar uyuyor. Nasıl bir lütuftur bu, nooolur ama noolur değişmesin.

Her sabah kalktığında da bize bir yoklama yapıyor. Anne, efendim kızım. Baba, söyle babacım. Anne, annecim burdayım. Baba,.......... Bu böyle bayağı bir sürüyor.

Giyinen birini görünce hemen atta diyor, hadi gezmeye gidiyoruz, cicilerini giyelim dediğimizde de koşa koşa dolabından ilk tuttuğu kıyafeti alıp geliyor. Dün çorap getirmesini istedik, gitti dolabını açtı, çorabın birini aldı getirdi, teki yoktu ama olsun, dolap karışık ondan bulamamıştır çocuk:)

Her ay yazmak ve değişiklikleri akılda tutmak zorlaştı, ne kadar hızlı büyüyüp ne kadar çok şey öğreniyor, bekle bizi 17. ay...