Evsel Bir Mevzu

Birkaç gündür gündemimizi meşgul eden bir konu vardı. Hem yazmak istedim hem kesinleşmesini bekleyeyim dedim kendi kendime.

İnsan 5 günde ev almaya karar verir mi? Biz verdik:) Adres bulamasak da hızlı karar veriyoruz.
Cuma günü şu an oturduğumuz ve sadece birkaç ay önce taşınıp yeni yerleştiğimiz evin satılacağını öğrendik. Sanırım biz de bir terslik var çünkü bir önceki evimizde de aynısını yaşamış, taşındıktan 1 hafta sonra bize haber verilmeden satıldığını öğrenmiştik.
Neyse ki ev sahibi yatırım için aldığından ve kendisi müstakil bir evde oturduğundan bize ilişmemişti. Ama o süreç gerçekten sinir bozucuydu.

Şimdi de tekrar aynı durumla karşılaşınca ufak çaplı bir şokun ardından, ölçtük biçtik, hesap kitap derken evet biz alalım dedik. İnsan içinde oturunca ve zaten bir süre daha buralarda yaşayacağını bilince karar vermesi daha kolay oluyor sanırım. Diğer türlü hadi ev alalım demek, aramak, karar vermek daha zor olacaktı ve 3-4 yıl sonraya kalacaktı.
Bugün işlemlere başladık, kredi çekeceğiz tabi ki, yoksa nerdee? Hayırlısı olur inşallah.

Bugünün ise beni asıl şok eden gelişmesi Defne ile ilgili. Annemi ziyarete bir arkadaşı geldi bugün, Defne ondan çok korkmuş, annemin kucağından inmemiş. annem de çay diye kandırdığımız pekmezli suyu eline verip çay koymak için yatağına bırakmış Defne'yi. Defne de bebeğini isteyip üzerini örttürmüş. Çayı koyup ne yaptığını görmek için geri dönünce, bizimkini uyur vaziyette bulmuş annem. Şoktayım hala, nolur bu bir başlangıç olsun ve böyle devam etsin, noolur...