15.04.2008

Bebek düşünmüyor musunuz?

Yok ya ne bebeği, herkes üremek zorunda mı yahu, bunun için mi evlendik? Hem daha çok erken!!

Düşünüyoruz ama daha değil!

Bakalım artık istiyoruz gibi...

İstiyoruz da olmuyor:( Doktora gideceğiz artık.

Varikosel:(

Ameliyat.

Tam 3 ay sonra hamileyim:)

Ne günlerdi, ne çok zaman geçmiş üzerinden. O günden sonra hayat ne kadar değişti bizim için. Güzelleşti, apaydınlık oldu, kimi zaman zorlaştı da, ama her anı yaşanmaya değerdi.

Canım kızım hamileliğin başından itibaren hiç üzmedi beni. Midem bulanmadı benim, aşermem olmadı. Hiç kasılma, kramp, yalancı sancı çekmedim. Sadece uslu uslu büyüdü büyüdü hatta fazlaca büyüdü içimde, sonunda çıkamadı, çıkartıldı.

Nasıl anlatsam ki onu, çok zor. Bebek değil melek bu derlerdi Defne'yi görenler. Hiç ağlamazdı ama hiç. Kucak istemezdi, kendi kendine yatardı. Güzelce emerdi, sorun çıkarmazdı hiç. Gazı bile olmadı, gaz sancısı çekmedi. Annesinin ne kadar tahammül sınırları dar bir kadın olduğunu ilk andan anlamış gibi çok uysal çok sakin bir bebekti canım kızım.

O günlerin üzerinden tam 2 yıl geçmiş. Defne büyümüş 2 yaşında bir küçük kız olmuş. Ben hala acemiliğini üzerinden atmaya çalışan bir anneyim. Gerçekten birlikte büyüyoruz. Anne olmak kolay bir karar değildi, öyle de olmamalı zaten. Ama çok doğru bir kararmış, iyi ki doğurmuşum, iyi ki hayatımıza Defne gibi bir güzelliği katmışız. Onsuz ne kadar eksik olurduk.

Yeni şeyler giymeye bayılan, giyinip ben güzel oldum diyen bir bücür var şimdi evimizde.
Dene istersen, istersen şöyle yap diye yol gösteren,
Bunu böyle yapabilirsin, sen bırak ben yapabilirim diye komutlar veren,
İstemediği birine o bize gelmesin, o bizi sevmiyor gibi politik yaklaşımlar sergileyen bir ufaklık.

Şimdi 2 yaşında.

Nice yıllara güzel kızım. Hayat karşına hep güzel insanlar güzel kalpler çıkarsın.

İyi dostların, yaşamak istediğin gibi bir hayatın olsun.

İyi ki senin annenim, sen benim en güzel yanımsın.

Canımın yaprağı, Defnem...