Tostoraman

Tostoraman çokça duyduğum, hakkında bir sürü övgü dolu yazı okuduğum ve merak ettiğim bir kitaptı. Son siparişimizin de ilk sırasındaydı. Kitap geleli uzunca bir süre oldu ama ben hala tam olarak kafamda netleştiremediğimden bir türlü hakkında yazamadım.
Önce sevdiğim yönlerini yazayım. Sevdiğim diyorum çünkü Defne bu kitabı pek sevmedi gibi hissediyorum.
Kitabın görselleri bir harika, rengarenk orman resimleri, ayrıntılı çizimler sizi alıp ormanın ortasına atıyor adeta. Tüm sayfa resimle kaplı, bunu çok seviyorum ben. Resmin küçük bir çerçeveye sığdırılıp yazının üstüne oturtulmasındansa tüm sayfaya yayılıp yazının bir köşede durması daha etkileyici oluyor.

Hikayede kafiyeli mi demeliyim bilemiyorum, öyle yazılmış. Orjinalinin yabancı olduğunu düşünürsek çok çok da iyi çevirilmiş. Hiçbir rahatsız ediciliği yok.

Kitaptan bir bölüm:
Farenin biri ormanın kuytusunda gezmeye çıktı.

Fareciği gören tilkinin karnı acıktı.
“Tatlı minik fındık faresi, nereye böyle?
İnime buyur da yemek yiyelim seninle.”
“Korkunç naziksin Tilki, eksik olma.
Ama yemek için sözüm var Tostoraman’a”
“Tostoraman mı? Kimmiş bu Tostoraman?”
“Bilmiyor musun? Tanıştırayım o zaman.”

Bu melodik hali çok hoşuma gitti benim. Hikaye genel olarak ormanda dolaşan minik bir fare ve onu tuzağa düşürmek isteyen kötü hayvanlar ve farenin onlardan kurtulmak için hayali bir arkadaştan (Tostoraman) bahsedip onlardan kurtulması üzerine kurulu. Daha çok ayrıntı burada.

Bu kitapta beni tedirgin eden nokta ise korku ifadesinin çok fazla kullanılması. Fare "korkunç naziksin" diyerek başlıyor zaten ve Tostoramanın ne kadar korkunç, ürkütücü bir yaratık olduğunu anlatıyor hikaye boyunca. Sonunda gerçekten Tostoramanla tanışıyor ve bu sefer de ondan kendini korumak için diğer hayvanların kendisinden nasıl da korktuklarını gösteriyor.

Bu kitap milyonlarca satmış, bir sürü yan ürünü yapılmış, ciddi hayranları var. Ben mi birşeyi kaçırıyorum anlayamadım açıkçası. Defne ürktü sanki, açıkçası ben de ürktüm ve hoşlanmadım. Tostoramanın ne kadar korkunç olduğunu fare çapa gibi tırnaklar, zehirli çibanlar vs. gibi benzetmelerle anlatıyor ve diğer hayvanları yediğini ima ediyor. Bana biraz vahşi geldi açıkçası. Belki biraz daha büyük çocuklar için uygun olabilir ama sanırım bizim için pek uygun düşmedi.