Yeni stres kaynağım: Çocuk Parkları

Yok yok Defne değil stres kaynağım. Neyse ki parkın altını üstüne getiren, eve gitme vakti zorluk çıkaran bir çocuk olmadı hiçbir zaman. Parklarda beni asıl strese sokan diğer çocuklar ve anneleri. Başka çocuklardan değil rahatsızlığım, Defne ile az çok aynı yaşta olduklarını tahmin ettiğim çocuklarını metrelerce uzaktaki banktan seyreden, onlar kaydırak tepelerinde gezerken uzaktan bakan, bazen bakmayan, hızla sallanan salıncakların önünden arkasından geçmelerini umursamayan ebeveynlerden rahatsızım. Rahatsızlıktan öte müthiş geriliyorum, Defne'yi bırakıp gidip yakalayıveresim geliyor çocukları. Biraz da benim yapımdan kaynaklanıyor sanırım, çünkü kendim olunca korkmasam da bir başkası küçük bir çocukla balkondan aşağı baktığında bile içim hop eder, ya indirtirim ya da bakmam ortamdan uzaklaşırım.

Bir kere başımıza bir kaza da geldi parkta. Defne'yi ortalama bir hızla sallarken, ittirdiğim anda arkadan bir çocuk fırladığını gördüm. Salıncağı çoktan ittirmiştim ve tutmam da mümkün olmayınca çocuğun başına küt diye çarptı salıncak. Neyse ki yaralanma falan olmadı ama ben çok üzüldüm tabi ve neyse ki annesi de anlayışlıydı da bana birşey söylemedi, çünkü gerçekten benim hatam değildi ve yapabileceğim birşey yoktu. Yine de uzun süre olay gözümün önünden gitmedi, hala da Defne'yi sallarken çok tedirgin olurum.

Dün tanık olduğumuz olaysa çok daha kötüydü. Defne kaydırağa çıkarken 2-3 çocuğun dönen kaydırağa tersten çıkıp gülüştüklerini duydum. Sonrasında ise birkaç kadının çığlıklarını ve bir kız çocuğunun küt diye yere düştüğünü gördüm. En tepeden. Babası kucağına aldı hemen ama ağlama sesi yoktu. Hemen koşmak istedim, Defne kaydırakta. Bir Defne'ye bir onlara bakarken adamın kızı yere yatırıp dilini çektiğini gördüm. İçeri kaçmış, nasıl neden olur hiç bilmiyorum ama çok korktum. Neden sonra kız kendine geldi. Hemen koştum yanlarına Defne'yi alıp. Birkaç saat uyutmamasını, kusarsa hemen hastaneye götürmesini söyleyebildim sadece. Kızın dudakları bembeyazdı, çok da korkmuştu. Uzun süre etkisinden kurtulamadım.

Bir süre sonra kız tekrar kaymak için yanımıza geldi. Yaşını sordum, 3,5 muş. Daha büyük sanmıştım oysa. Ben düştüm, biliyor musun dedi bana. Ah bilmez miyim, seni öyle görünce nasıl yüreğim ezildi diyemedim tabi, biliyorum acıdı mı diyebildim sadece. Dudaklarını uzatıp büze büze başını salladı. Bir süre sonra da babasıyla uzaklaştılar.

Bu parklar beni gerçekten strese sokuyor artık, her gidişimde geriliyorum.

15 yorum:

  1. Ayy, okurken göğsüm sıkıştı Füsun :( Allah korusun yavrularımızı...

    YanıtlaSil
  2. haklısın fusuncum,millet acayip rahat,parklar değil de bu tipler geriyor insanı.aslında parklar da geriyor,kaydırağın zemini toprak olmalı,çogunun dibinde beton var,demirler filan keskin.vs.ki sen buyukseherdesin,burda plastik malzemeli park bir elin parmaklarından az!
    yaz aylarında dr a basvurma en cok park kazalarından oluyormuş.
    bir de balkon meselesi var.bizim bir karşı komşu var,kızı 7-24 balkonun denizliğinde dikiliyor.sarkıyor vs.2.kat.anne kimi zaman yanında yemek vs yediriyor,kimi zaman kız yalnız.biz hayretle bakıyoruz.

    YanıtlaSil
  3. Ayy yazının sonunu zor getirdim.İnşllah birşey olmamıştır. Ve dili çekmeyi akıl edebilmişler offfffffffff allahım sen koru :(

    YanıtlaSil
  4. Pek çok çocuk parkı güvenli değil, eski ve ergonomik olmaktan uzak, korunaksız e bir de üstüne ilgisiz, dikkatsiz anne baba oldu mu tabiki stres kat kat artıyor.

    YanıtlaSil
  5. Amaaan ne korkunç yaaa..Pazar günü beni görmeliydin; artık bi sandalye çektim oturdum salıncağın yanına 2 saat bıkmadan sallandı, ben de çok geriliyorum çok:))

    YanıtlaSil
  6. tam benimi anlatmışısn ne Füsun... aynıyız bizde...Babamız bile kızıyor senden başka pıtı pıtı etrafta dolaşan varmı diye... ama rahat olmak mümkün değil ki...oyuncakları geçtim burdaki çocuklardan biri koca bir taşı uras ın kafaya bıraktı geçenlerde havada yakaladım??? Çocuğun annesi bile yok ablasıyla gelmiş...
    offfff yaaa...

    YanıtlaSil
  7. Aynı şeyden ben de muzdaribim. Geçenlerde annesi sigara içip arkadaşlarıyla laflarken bir çocuğun ayağına tahterevallinin kocaman demiri düştü. Ve kadın, ağlayan çocuğuyla ilgilenmek yerine bir ona bir de arkadaşına tokat attı. Birkaç hafta önce ise bir erkek çocuk, bir başka çocuğu kaydırağın tepesinden aşağı itti. Ve annesi, müdahale bile etmedi. Ben de çok kızıyorum bu anne-babalara. Ama tepki gösterdiğinde öylesine üste çıkıyor, öyle şeyler söylüyorlar ki cevap bile veremiyorum. Çocukları kreşe verdiğimizde ne yapacağız diye kara kara düşünüyorum

    YanıtlaSil
  8. Ah Füsun'cum neler yaşadığını tahmin edebiliyorum... Ben üstüne bir de her türlü tehlikeli hareketi yapmaya meyilli bir Nilsu'ya sahibim. Yağmur yağdığı zaman en çok parka gitmeyeceğimiz için seviniyorum... Çünkü bunu kabullenmiş durumda. Yağmurda parka gidilmez... Müdahale edip engellemek istemiyorum ama her dakika gölge gibi peşindeyim... Ama bir kaç saniyeliğine gözünün başka bir yere kayması yeterli...

    YanıtlaSil
  9. Vallahi al bendende o kadar..Oğlum ne kadar sakin ve uslu çocuk olsada paarka gidildiği zamanlar helede kalabalıksa oturduğum yerde oturamıyorum.Heran birşeymi olacak düşüncesi aklımdan çıkmıyor.Bu insanın yapısıyla alakalı bence..Oğlumla çocuklu arkadaşlarımın evine gidince bile huzursuz olan bir yapım var.Ya yanlış bişey yaparsa çocuklara zarar gelirse diye kendi kendimi yiyiyorum.Bazı şeyler insanın elince olmuyor işte..

    YanıtlaSil
  10. ne güzel bir konuyu paylaşmışsınız,benim yapımda bilmem iyimi kötümü yapıyoruz ama, hep önünde arkasındayım oğlumun parklarda, nasıl rahat anneler var sohbete dalıp çocukları ile ilgilenmeyen ve birşey olduğunda da rahatça hesap sorabilen,

    YanıtlaSil
  11. Zor okudum yazını yaa, acayip gerildim.
    Ben küçükken de korkardım salıncaklardan. Sallanmayı çok severdim ama önümden biri geçse acayip panik olurdum.
    Hala da korkarım zaten.

    YanıtlaSil
  12. Ah Füsuncum aynıyız valla...Benim şaştığım ne biliyormusun çocuklar da bazen parklarda sırf zarar vermek için hareket ediyorlar. MEsela bir kere Can'ı babası havada yakaladı. Çocuk önce kaymak istemiş ve sırasını efendi efendi bekleyen oğlumu itivermiş kaydırağın tepesinde. İşte biz olmasak allah korusun ne olurdu?
    Yani ayyyyynnnennn katılıyorum yazdıklarına arkadaşım...
    Sevgilerimle,
    Özden&Can
    http://kirmizibu.blogspot.com

    YanıtlaSil
  13. ay nasıl kötü oldum,allah korusun çocuklarımızı. artık biz sürekli yanlarında olup, gözümüzü üzerlerinden ayırmayıp onları koruyacağız.

    YanıtlaSil
  14. güzel yorumlarınız için çok teşekkür ederim, benimle aynı fikirde birilerinin olduğunu bilmek çok güzel. tek tek cevap veremiyorum zamansızlıktan ama çok teşekkür ediyorum

    YanıtlaSil
  15. bende sıkılıyorum bu ebeveynlerden, özellikle o hızla sallanan salıncak'lar ve çocuklar kayarken kaydıraktan ters gelen çocuklar ...

    YanıtlaSil

Düşüncelerinizi görmeyi seviyorum.

Related Posts with Thumbnails