Bu kadar erken olacağını tahmin etmemiştim...

Bu kolyemi ne zaman taksam ağlıyor Defne, hem de ciddi ciddi salya sümük aka aka ağlıyor. Benim o, takmaaaa, ben takıcaaam diye yırtıyor kendini. Aksi gibi ben de çok seviyorum. Uydursam her kıyafetimin üstüne takacağım, o kadar seviyorum. Eğer evden beraber çıkmıyorsak, ben işe gidiyorsam bir şekilde kandırıp kolyemle sıvışıveriyorum evden.

Hiçbirşeyimi bu kadar istemedi, o benim demedi. Sebep bu kolyenin şekli, şemali, rengi olabilir mi?

Ama ne yapayım güzel kızım, senin annen hala biraz çocuk işte...

Sen de hep öyle kal, tamam mı? Büyüsen de hiç büyüme, o çocuksu çoşkunu hiç kaybetme.

Sana söz, bu kolye, taktığında göbeğinin üstüne çıktığı gün senindir.

Bu hafta sonu çok heyecanlı, çok güzel şeyler olacak. Biri kesin, biri sürpriz, olur umarım.

...........................

"... Yaşamı anlayabilenler için eminim bu çok daha gerçekçi bir hava verirdi öyküme. Hiç kimsenin kitabımı özensizce okumasını istemem doğrusu. Bu anılarımı yazarken çok üzüntülü anlar yaşadım. Arkadaşım, koyunu ile birlikte beni bırakıp gideli tam altı yıl oldu. Onu burada anlatmaya çabalıyorsam, bu biraz da onu unutmamak için. Arkadaşı unutmak çok üzücü bir şey. Herkesin arkadaşı olmamıştır. Arkadaşımı unutursam, kendimi o, sayılardan başka bir şeye değer vermeyen büyükler gibi hissederim sonra..." (kitaptan)

Ben bu hafta bunu sevdim.
İyi hafta sonları şimdiden.