Bu post neden fotoğrafsız? Çünkü onu bir korkak yazdı!

Filmlerde komik yönetmenler olur hani, kendince çok çekilesi bir an yakaladığını düşünüp iki elinin baş ve işaret parmaklarına kadraj havası verir, sahneye oradan bakar ya bazen kendimi öyle hissediyorum. Yürürken, arabada camdan dışarı bakarken, insanları incelerken, çalışırken birden etrafı kare içinde görüyorum sanki. Ah diyorum, ah güzel bir makinem olsaydı! Nedense çıkarıp o küçük makineyle çekmeyi istemiyorum, olmaz bununla diyorum, olmaz.

Ne zamandır istiyordum, bekliyorduk. En sonunda bizim evin mali işlerine bakan kocam istiyorsan alalım artık, araştır bakalım dedi. Sevinçten havalara uçması gereken ben, kalakaldım o anda. Birşeyler geveledim, tamam bakayım ben bir dedim konuyu değiştirdim. Korktum, evet resmen korktum. Zaten eve gelen her elektronik eşyadan, olası her değişiklikten, yeni ortamlardan ve hatta yeni insanlardan da korkan ben değil miyim? Hadi insanları anladık da eşyalardan korkmak da nesi? Ama korkuyorum işte, uzun bir müddet elimi süremiyorum, uzaktan izleyip halini, tavrını içime sindirmeye çalışıyorum.

İşte bu yüzden sadece benim istediğim, sadece bana ait ve benim sorumluluğumda olacak bu makineden korkuyorum. Ya beceremezsem ya kullanamazsam, istediğim gibi fotoğraflar çekemezsem? Çok büyük beklentilerim yok zaten ama onu elime aldığım ilk andan korkuyorum, ya bozarsam?

Komik biliyorum ama durum budur, aşıyorum ama,... Bir arkadaşımla konuştum, o da beni çok rahtlattı. Ne güzel şeyler söyledin sen öyle:)

Bekle beni Canon, benim olacaksın, az kaldı...

Kendime ceza: Fotoğrasız post!