Yılbaşı gecesi üzerine gereksiz düşünceler, şapka da bonusu

Geçen seneden beri şöyle kırmızılı beyazlı bir Noel Baba şapkası istiyordum Defne için. Hoş giyer mi giymez mi bilemiyorum ama ben hayal ettim onu yılbaşı gecesi, şapkasıyla hediyelerini açarken. Deneyelim şansımızı dedim.

Gel gör ki tek bir şapka bulmak pek zormuş, olanlar da hep babalara göreymiş, kocaman.

Vazgeçmişken çok garip birşey oldu. Kırmızı ipten yastık örmeye çalışıyordum. Ayıkladığım eski giysilere bakarken kırmızı boğazlı bir body buldum. Örmekle uğraşacağıma şunu kessem, diksem, yastık yapsam olmaz mı dedim, başladım kesmeye.

İşte o sırada gözüm kola takıldı. Kol altından kestim. Ucuna yakın yere elimle bir düğüm atıverdim. Başka bir beyaz, hafif tüylü bodyden yakamı çok sıktığı için kestiğim parçayı atmadığımı hatırladım ve kesilen kolun eteğine, düğümün üstüne elimde kalan parçayı dikiverdim. Yarım saat belki sürmüştür.
Sonucunda Defnoşa böyle bir Noel Baba şapkası çıktı.
Lütfen taksın ama lütfen...

Açılacak hediyeler, hala dolabın gizli köşelerindeler. Cuma akşamı açılmayı beklemekteler.

Bu cücelere de yer beğenemedim bir türlü. Ağaca taktım olmadı. Dala astım, vazoya koydum, kokinalar gelince pabuçları dama atıldı. Orda burda sürünürken radyatöre sokuverdim. Fener, mumluk, kozalak derken, bakıp bakıp pek sevdiğim bir köşe oluşturdular.

Ben sanırım yılbaşı gecesinden çok, o geceyi beklemeyi seviyorum. Yarın hepsi bitecek, bir de yılbaşı gecesi evde de olsam eğlenmeliyim diye kendimi strese sokarsam vay halime. Normal bir gecenin daha süslüsü ve hediyelisi, yemeli içmelisi diyelim biz en iyisi ona...