Renkli, neşeli, küçük şeyler

Çok basit, minik uğraşılar çoğu zaman gecelerimi neşelendiriyor, sıkıntılarımı unutturuyor bana. Bazen keçelere, bazen kağıtlara gömülüyorum. Önce ortalığı bir güzel dağıtıyorum, sonra toplanmış kafamla dağıttıklarımı topluyorum. Nasıl böyle iyi geliyor bilmiyorum. En son yaptığım şeye bakarken tüm yorgunluğum, sıkıntım nereye gidiyor acaba, nasıl böyle iyi hissediyorum?

Kelebekleri pek sevdiğim bir blogda turlarken bulmuştum. Okuyucular için yapmış yazarı, hemen kopyalamıştım. Bir sayfaya sığan iki görsel, pek ucuz ve de son zamanlarda pek bulunmaz olan, elimdeki son 2 taneye gözüm gibi baktığım 2 basit İkea çerçeve ve sonuç. Yatağımın tepesinde bu güzellikler. Gözüm hep onlarda...

İkea, seni sevmem boşuna değil:) Dün gece hızlıca yaptığım kuşu da bu çerçeveye konduruverdim. Ortaya çıkan şeyi en başta ben çok sevdim.

Annem diye söylemiyorum, gerçekten çok hamarattır. Dikiş diker, örgü örer, saç keser, güzel yemek yapar, nakış, iğne oyası vs vs hepsini becerir. Ama basit örgüler dışında artık hiçbirini yapmaz o ayrı. Sıkıntıya gelemiyormuş artık, öyle diyor:)
Uzun gecelerde sıkılınca artık yünlerden bu cici yastığı ördü bana. Başta Defne'yle senin benim diye sürtüşsek de en sonunda getirip koydu bizim yatağın üstüne. Belki ona da örer anneannesi, kimbilir?