Biraz yeşillik gerek

Yürüyerek eve gittiğim yolun kenarındaki çimenlik bu çiçeklerle dolu. Yerden bitme, minicikler ama nasıl sağlamlar. Narin görünüyorlar ama çok güçlüler, o incecik dalın üzerinde beklenmedik bir diklikle duruyorlar. En önemlisi bana çocukluğumu hatırlatıyorlar. Sokaklarda, lojmanlarda, yeşillerin, çimenlerin, çiçeklerin, bahçelerin içinde geçen çocukluğumu. Düşününce ne şanslıymışım diyorum, çocukların yeşillik görsünler diye arabalara atılıp kilometreler tepildiği şu zamanlarda.

Dün 4-5 tane kopardım Defne'ye götürmek için. Biraz hasta gibiydi, iyice de huysuz. İstemedi. Olsun ben de demetleyip fotoğrafını çektim. İstediğim gibi olmasa da hiçbir fotoğraf, çekmeye devam.

Sahi adı ne acaba bu çiçeklerin? Bulsak, balkondaki boş saksılara eksek. Yanına uzun saksılara nane ve maydonoz. Sadece bu üçü ama. Neden bilmem yıllardır nane, maydonoz ekmek isterim. Hiç gerçekleşmedi o ayrı. Buraya yazdım ya belki bir enerji gelir yapıveririm, olmaz mı?