Serenad - Zülfü LİVANELİ

Ne okusam ne okusam diye tırmaladığım, okuma şevkimi yeniden bulmama yardımcı olabilecek birşeyler aradığım bir dönemde bir hipermarket rafında gözüme çarptı SERENAD. Birkaç ay oldu aslında, yeni çıkmıştı belki bilemiyorum çünkü adını bile duymamıştım. Yazarı, merak uyandıran ismi ve arka kapak yazısı kitabı anında sepete atmam için yeter de artardı bile. Daha az ellenmişini bulmak için de az uğraşmamıştım hani:)

Kitabın görünürdeki kahramanı eşinden boşanmış, bilgisayar bağımlısı ergen bir oğlu olan ve üniversitede çalışan 36 yaşındaki Maya. Üniversiteye bir konuşma yapmak için gelen profesörü karşılama ve gezdirme işini üzerine alınca 60 yıllık bir aşk hikayesinin içinde buluyor kendisini.

Profesörü anılarını kovaladığı Şile'ye, Karadenizin kıyısına yılın en soğuk gününde götürmesi  başına bir sürü iş açar. Profesör anılarına fazla dalınca donma tehlikesiyle karşı karşıya kalır ve Maya vücut ısısını dengelemek için otelde profesörün yanına yatar. Tabi ki çıplaktır ve Şile'ye onları getiren üniversiteye ait aracın şöförü onları bu halde görür ve yanlış anlar. Kısa sürede olay gazetelere yansır ve Maya işinden olur.

Bir kabus gibi başlayan bu olay aslında hayatı için bir dönüm noktası olacaktır. Rutin bir işte çalışmaktansa profesörün kendisine bahsettiği kitabı çevirecek hatta profesörün büyük aşkına bestelediği Serenad'ın kayıp notalarına ulaşacaktır. Artık hayatta bir amacı vardır.

Kitap, Maya'nın Amerikaya yaptığı uçak yolculuğu boyunca notlarını temize geçmesi ve başına gelenleri kitaplaştırması şeklinde akıyor. Profesörle yaşadıklarının yanısıra, yahudi soykırımı, Maya'nın anneannesi ve babaannesinin kökenleri ve başlarına gelen acı olaylar, ailesi ve abisiyle yaşadıkları, özellikle abisiyle görüşlerinin farklılıkları hikayede önemli yer tutuyor. Dini, milliyeti, etnik kökeni ne olursa olsun acı çekenler, ölenler hep sıradan insanlar, siyasi çıkarlar ise buna hep çanak tutuyor. Pek de ilginç değil, değil mi? Yıllardır değişmeyen bir gerçek.

Profesörün aşkı, ve aşkın sonu çok dokunaklı. Tarihi ve siyasi açıdan da önemli bir roman, insana bilmediği şeyler söylüyor. Dili akıcı, okuması kolay, sürükleyici. Daha ne olsun diyeceğim ama sanki olması gereken birşeyler var gibiydi. Dili fazla mı basitti bilemiyorum, konudan hariç cümlelerin kendisi tad versin istiyorum. Onu bulamayınca da birşeyler eksik kalmış gibi hissediyorum. Ama herşeye rağman okunası bir kitap, tavsiye ediyorum.
Serenad ile annenin kitaplarına da dönüş yapmış olayım. Serenad'dan sonra okuduğum iki kitabı da en kısa zamanda yazmak istiyorum. Onları çok daha fazla sevdim çünkü.

Bu vesile ile (kitap postu diye bir ciddiyet mi geldi nedir:)) Zülfü LİVANELİ'nin zamanında okuyup çok beğendiğim bir romanını daha tavsiye edip gideyim. Leyla'nın Evi. Okumadıysanız bugünlerde çok keyif alacağınız bir roman, mutlaka okuyun.

Son not: İskender'i elime alıp alıp bıraktım. Oysa ki severim ben Elif Şafak romanlarını. Popüler oldu diye uzak duramayacak kadar hem de. Hem ne var popüler olduysa, bunu da anlamsız buluyorum artık. İyi romanları herkes okumalı, iyi filmleri herkes izlemeli. Herkes gördü diye mi popüler damgası. Varsın popüler diye alsın insanlar. Yeter ki okusunlar, ne kötülük var ki bunda. Ama İskender'e ısınamadım. Elim "şimdilik" gitmedi. Bunda o kapağın da çok etkisi var tabi. N'aptın sen Elif ŞAFAK!!! Okuyan, beğenen, tavsiye eden var mı? Paylaşırsanız sevineceğim.