Başlıksız

Topkekler de çok güzel olmuştu. Bakmayın ekmek gibi durduğuna. Bol tarçınlı, her lokmada ağıza gelecek kadar çok cevizli. İlk yerli malı haftası kutlama maması olacaktı kızımın, kısmet değilmiş. Perşembeden beri hasta Defne. O günden beri evdeyiz. Başta çok kötü değilken dün ve bugün, günün her anını öksürerek geçirmeye başladı. İlk doktor sonuç vermeyince tekrar gittik. Buhar, ilaç, kan, röntgen, alerji vs vs. Nahoş hadiseler. Bugünümüzü aramayalım, bunlar gelip geçici diyorum ama bu sefer cidden ama cidden bütün yaşam enerjimin çekildiğini hissettim. Ateş falan mesele değil artık diyorum, o daha başedilebilir sanki ama bu öksürük denen meret yok mu, insanı fena çaresiz bırakıyor. Ne yapsan kar etmiyor, canı isteyince geliyor, beğendiği ilacı bulursa kabul edip gidiyor. O arada belki yavrudan çok başında çaresizlikle bekleyen anneyi tüketiyor.

Oysa ben bu çifte kavrulmuş ve hatta azıcık yanmış kurabiye adamlardan bahsedecektim size. Pişirmekten daha kolay geliyor desem?

2 de kızkardeş biçtim onlara, bugün kuzum azıcık uyuyabilirse dikeceğim. Belki birer tanesini çok sevilecekleri bir yere uğurlarım, kim bilir?