Nezle mi Diş Mi?

Defne'nin kurabiye-ıhlamur keyfi...

Oysa hafta sonu ne kadar güzeldi, gezdik dolaştık, hava da sıcaktı. Pazar günü tam yatırmaya hazırlanırken, nefes aldığı sırada Defne'nin burnundan çok hafif hırıltılar geldiğini duydum. Belli belirsizdi ama insan farkediyor, normal değil, biraz değişik diyebiliyorsun. O gece yattı ve bir süre sonra hafif ateşi çıktı, burnu tıkanmaya başladı.

Uyanmadığı ve ateşi çok yükselmediği için sadece üzerini açtık ve sabaha kadar kontrol altında tuttuk. Babası ertesi gün evde olacağı için kendini feda etti ve Defne'nin odasında yerde yattı. Ateşi tekrar çıkmadı çok şükür, en korktuğum şeylerden biri, ama burun akıntısı ve hafif tıkanıklık devam etti.

2 gündür ara ara hapşırıyor ve burnu sürekli akıyordu, dün akıntısı biraz azaldı. Doktora götürmek, hastane ortamına sokmak kesinlikle istemiyorum. Şu an için öksürük, yüksek ateş de olmadığı için kendi kendimize idare edebiliriz diye düşünüyorum. Bol sıvı desteği, ıhlamur, nar suyu, mandalina suyu, serum fizyolojik, bir de hafif bir nezle şurubuyla geçiyor gibi. Dün gece daha rahat uyudu zaten, şu anda da daha iyiymiş.

Benim kafamı karıştıran ise bundan daha ağır, bütün gece öksürdüğü, 2-3 gün ateşinin düşmediği hastalıklarında (çok şükür sadece 2-3 kez) ne huysuzluk ne iştahsızlık göstermemesine karşın bu hafif nezlede tamamen huysuz, sinirli, iştahsız bir çocuğa dönüşmesi. Bazen de durup dururken ayy, acı acı deyip yanağını tutuyor ve biraz ağlayıp susuyor. Acaba azı dişlerden biri mi çıkıyor? Bakamıyoruz çünkü kesinlikle izin vermiyor elimizle bakmamıza. Zaten altta 4 üstte 4 diş olduktan sonra hiç diş çıkarmamıştı aylardır, 8 dişle kalakalmıştık, bakalım göreceğiz diş mi değil mi.

Dün okuldan gittiğimde bırak yanıma gelmeyi ben ona gittiğimde ağladı, bağırdı, ittirdi beni, akşam huysuzlandığında da almak istediğimde gelmedi, ananem ananem diye ağladı. Arada bir kriz geçirip sonra sakinleşti, ama kriz dönemlerinde beni istemedi hiç. Ne tuhaf değil mi?

Zaten hep tuhaftı Defne, doğduktan sonra aylarca hiç ağlamadı mesela, acıkınca uyanınca bile ağlamazdı. Ne verdiysek yedi, hala da yiyor, bazen biz önünden alıyoruz çok yedi diye. Çikolata, şeker yemiyor, tutturmuyor. Yabancılara gidince hiç ağlamazdı, şimdi şimdi biraz adam seçiyor. Salıncakta sallanmayı sevmiyor, televizyon izlemiyor, reklamlara hiç bakmadı hala bakmıyor. İşe giderken bir kere bile arkamdan ağlamadı, bakıcıya bıraktığımız dönemlerde bile, şimdi zaten ağlamıyor. Küçücük bebekken de şimdi de hiç kucakçı olmadı, kucakta rahatsız olur, yere bırakmamızı istediğini belli ederdi, kendi kendine yatar yuvarlanırdı, öyle rahat ederdi. Emzik hiç emmedi, biberona çok zor alıştı vs vs. Velhasıl genele bakıncaa değişik bir bebek oldu Defne hep. Kuşkusuz bu saydıklarımı yapan birçok bebek vardır mutlaka ama genelin biraz dışındalar işte. Sanırım tüm bunlar yüzünden şu andaki davranışlarını da garipsememem gerekiyor, garipliği seviyor benim kızım, canım kızım, sarı papatyam.
Sabah uyurken çıktım, uyurken ne kadar tatlı ne kadar masum görünüyorlar, büyüse de uyurken hala bebek gibiydi, eve gideyim ittirmezse bol bol öpeyim boncuğu.