Hafta Sonu ve İstanbul (Nasıl Yani?)

Açılış yine Defne'den.

Dışarı çıkmadan önce saçlarını taramıştım, tokasını takamadan koşturmaya başladı evde, saçı önüne düşe düşe. Pek güzel göründü gözüme, çektim arka arkaya. Zaten biz anneler artık makineyle yapışık yaşıyoruz sanırım:)

Cumartesi günü İstanbul'a gittik!! Çok ani gelişti herşey aslında. Eşimin kuzeni, yine eşimin çok yakın bir arkadaşıyla evli ve hamile. Nedir durum, nasıl gidiyor diye bir arayalım dedik, cumartesi saat 13 gibi. Kadıköyde'lermiş, yurtdışındaki diğer kuzen de varmış, gelsenize dediler. Karar verip yarım saat içinde çıktık. Ben sokaklarda gezmeyi planlarken en kolay bulabileceğimiz yer olan büyük bir alışveriş merkezinde buluşup 2-3 saat takıldıktan sonra ayrıldık. Bize gidelim dediler ama Çatalca'ya gidene kadar eve döneriz, daha mantıklı diye düşünüp gitmedik.

Eee o kadar İstanbul'a gelmişiz, saat de erken, en iyisi daha önce bahsettiğim arkadaşıma gidelim dedim, hem bebişi görürüz. Oraya da uğrayıp 22 gibi yola çıktık ve inanılmaz bir şekilde gidişte de dönüşte de kaybolmadık.

Üstteki foto İstanbul'dan değil. Pazar günü evde sıkılınca çevreyi keşfetmeye çıktık ve Maşukiye taraflarındaki balık lokantalarına ulaştık. Burayı yemek yedikten sonra gördük, özellikle gece çok şirin göründü bize. Bir dahakine burdayız artık.


Bir de çok küçük, ortasına soba kurulmuş, duvarları eski eşyalarla süslenmiş, şirin bir şarap evi bulduk. Oraya da girecektik ama içeride 2 kişi vardı ve sigara içiyorlardı. Biraz da soba tütmüş galiba, çok duman vardı, giremedik.


Bunlar da hediyelikler. Birkaç tane buna benzer dükkan daha vardı ama ben buna bayıldım. Tezgah tıka basa rengarenk ıvır zıvır dolu. Kendimi kaybettim içlerinde desem abartmış olmam. Hepsini elime aldım, evirdim, çevirdim, inceledim. Çok şirin ahşap oyuncaklar da vardı, ilgim biraz da ondandı belki.

Hepsini alıp eve götürmek istedim ama olmadı tabi. Zaten fiyatlar piyasanın az üstünde, turistikmiş ya!

Benim payıma şu üstteki meleklerden düştü bir tane. Ama ileride görünen pembe şapkalısı. Ne yaparım nereye koyarım bilmiyorum. Kendime mi Defne'ye mi aldım o da pek belli değil, tek bildiğim ben de olmasını istediğim.

Defne'nin payına da bu ahşap köpekçik düştü. İpini hiç bırakmadı, gezdirdi durdu yavru kuşum, çok sevdi. Dönüşte arabada uyuyup kaldığında bile sıkı sıkı tutuyordu.