Defne'nin Kitapları - Kırmızı Elma

Bu kitabı ilk kez Selin'in kitaplığında görmüştüm. Selin'in annesinin anlatımı, kitabın sadeliği ve kar teması çok hoşuma gitmiş, internette arayıp bulamamıştım. Hafta sonu migrosta kitaplara bakarken çıkıverdi karşıma, hiç beklemiyordum:)

Bir süredir kitaplara ilgisi azalan Defne'nin bile çok ilgisini çekti kitap. Sanırım elmayı çok sevmesinin ve kitapta çok sevdiği ve tanıdığı tavşanın başrolde olmasının da etkisi var. (Bizim okulun bahçesindeki tavşanları çok seviyor.)

Tavşan karlı bir günde acıkıyor ve ağaçta bir elma görüyor. Ancak çok yüksekte olduğu için ulaşamıyor. Sırayla fareden, tilkiden ve en sonunda ayıdan yardım istiyor ve hep beraber elmayı ağaçtan koparıyorlar. Hikayenin sonunda da elmayı paylaşıp ayının ininde uykuya dalıyorlar. Defne de elma yiyip uyuduğu için bu kısmı çok dikkatini çekti ve ilk kez bir kitabı baştan sona okumama izin verdi.

Yenmiş elma koçanını gösterip "yemişler, bak çöpü, sonrada uyumuşlar" deyip duruyor. Kitabın resimleri çok yalın ve sınırlandırılmış değil, hikaye basit ve sevimli. Ciltli ve sayfaları kaliteli.
Ayrıca kitap, 2008 yılında Çocuk ve Gençlik Yayınları Derneği tarafından yılın en iyi resimli öykü kitabı seçilmiş.
Bir de ilk sayfadaki şu ayrıntı benim için büyük sürpriz oldu. Hoş bir tesadüf:)

     Bu da kitabın içinden. Tavşan elmayı almaya çalışıyor...