Arkadaş, Keyif vs.

İnternet alışverişini çok seviyorum. Biraz da küçük bir yerde uzun süre yaşayıp aradığını bulamamanın verdiği zorunluluktan doğan bir alışkanlık. Zorunluluk şimdi zevke dönüştü. Aldığın birşeyi heyecanla baklemek, kargonun yolunu gözlemek, geldiğinde paketi açmak, bildiğin, parasını verdiğin birşeye hediyeymiş gibi şaşırmak, sevinmek... Çok eğlenceli.

Blogları keşfetmemle blog alışverişi olduğunu da farkettim. Bu ise ayı bir zevk çünkü alışveriş yaptığınız bir site veya kurum değil, kanlı canlı bir insan, iletişim kurabildiğiniz, ürünüzün yanına ufak kartlar iliştiren, sevimli bir paket yapan...

Bugün bu şirin şey ulaştı elime. Çok sevdim. İki tane almıştım, biri de evde yattığım sürede beni hiç yalnız bırakmayan, sürekli yatıp şikayet etmeme rağmen gelmeye devam eden, annem yokken mutfağımı toplayan, ocağımı silen, makineye atmadığım biberonları kaşla göz arasında elinde yıkayıveren, yetmeyip yemeğimi de yapıp giden, buradaki tek ama 10 kişiye bedel arkadaşım Ş.'ye.

Arkadaşlık benim için o kadar önemli ki, burada yalnız olduğum için çokça üzülürüm kendi kendime. Yanımda yöremde kimse yok diye. Bu aralar uzaktaki arkadaşlarımla görüşüyorum ve pek mesudum. Dün, en son geçen yaz görüştüğümüz (aslında ilk görüşmemeizdi aynı zamanda) Burcu eşi ve minik Ayaz'la beraber bizdeydi. Bugün de çoook eski ama çoook can bir arkadaşım bebişiyle geldi yine. Keşke hep böyle olsa, fiziken de yakın olabilsek, bol bol görüşsek...

Ayrıca bana tatlı blog ödülü gönderen baldan tatlı blog arkadaşlarım Başak, Burcu, Emine ve Ayşegül'e de kocaman teşekkürler, öpücükler.