Bir İstirahatin Anatomisi

Yatarken düşündüğüm post başlığı buydu, evet. İnsan yazamadığı zamanlarda sürekli kafasından hayali postlar yazıyorsa bu bağımlı olduğu anlamına mı gelir acaba? En son internetsiz şubat tatilinde de aynısı olmuştu çünkü...

Bugün işe başladım. Dünyayı dikey vaziyette görebiliyorum artık. Aslında ağrılarım tam olarak geçti diyemem ama ayağa kalkmama ve oturmama biraz izin veriyorlar şimdilik. Ve anladım ki bu tip hastalıklar kadın hastalığı değil, erkeklere çok daha uygun. Bir kadın kendini azıcık da olsa iyi hissettiği anda iyileştiğini sanıp yavaştan ortalığı toplayayım, mutfak da uçmuş biraz aralayayım, o arada şu çamaşırlar da yıkansın durumuna gelebiliyor. Oysa erkekler tam olarak iyileşmeden yerlerinden kıpırdamıyorlar. Öylesi daha doğru belki de. Ama ben de dikkat ediyorum, çektiğim o ağrıdan sonra kendime dikkat etmezsem aptallık etmiş olurum zaten. Varsın ev biraz daha öyle kalsın.

Buradan sağlık sistemine de biraz verip veriştiresim var aslında. Daha iyi hizmet, daha temiz ortamlar bekleyerek gittiğiniz özel hastanelerin sizi kesip biçmeye hazır doktorlarla dolu olduğunu bu tip önemli

rahatsızlıklarda daha iyi anlıyorsunuz. İşinin ehli bir doktor sizi uyduruktan iki ilaçla gönderip durumunuzun cerrahi boyutta olduğunu söyleyiveriyor, başkaca bir açıklama yapma zahmetine girmeden. Verdiği ilaçlarsa sizin ağrılarınızı azlatmıyor bile. Fizik tedavinin adını anmıyor. Oysa ki denenmeli. Belden ameliyat olmak öyle kolay bir karar mı? İnsan bu kararı vermeden başka şeyler denemek istemez mi?

Velhasıl başladım fizik tedaviye. 4 gündür devam ediyorum ve daha iyiyim, umarım daha da iyi olurum.

Bel fıtığı için mutlaka belin ağrıması gerekmiyormuş. Eğer bacağınıza doğru bir ağrı varsa, arada uyuşma ve karıncalanma da hissediyorsanız aman durmayın. Benim gibi kendinizi ihmal etmeyin.

Fizik tedavi iyi gidiyor. İlginç bir deneyim benim için. Box diye adlandırılan perdeyle ayrılmış tek kişilik bölmelerde önce ultrason benzeri bir aleti belimde gezdiriyor hemşirem. Sonrasında içi jel dolu sıcak bir torbayı belime koyup gidiyor, o bitince de akım veriyor. Canımı acıtmıyor neyse ki ve orada geçirdiğim bomboş 1 saat bana nedense çok iyi geliyor. Ne kadar uğraşsam da birşey düşünemiyorum, kendi kendime yatıp kafamı boşaltıyorum bir anlamda. Yüzüstü yatmak sıkıcı olsa da idare ediyorum bakalım.

Evde yattığım 10 gün aslında çok zor geçti benim için. Bir kere hiç alışkın olmadığım bir durum bu kadar aciz ve işlevsiz olmak. Bir de ağrılar eklenince, yemeğimi bile yatarak yemek zorunda kalınca işler iyice sıkıcı bir hale geldi. Defne'yle hiç ilgilenemedim. O ise kendisini iyice anneannesinin kızı zannetmeye başladı. Arada yanıma çağırıp kitap okudum biraz o kadar. Kendime de okudum. Yattığım yerden yapabileceğim tek anlamlı iş okumak olduğu için bol bol okudum. Önce bunu bitirdim. Almayan varsa pek tavsiye etmiyorum aslında. Bildiğimizden çok da farklı şeyler göremedim ben. Altını çizdiğim noktalar var tabi. Yazarım belki diyorum. Sonra da buna başladım. Yüzlerce yıl önce şimdi konuştuğumuz şeyleri yazmış adam, çok ilginç ve sade. Ayrıntısına inip bunaltmadan düz düz anlatmış. Değişik geldi bana ama daha yarılayamadım tabi, okuyorum halen.

Eskiden kitaplarımı çok özenli okurdum, okuyunca okunduğu belli olmasın isterdim. Şimdiyse çize çize, sindire sindire okuyorum ki aklımda kalsın. Kalmasa da dönüp bakınca hatırlayacağım izler olsun üstünde.

Defne'nin ruh halleri pek değişken. Bazen çok ama çok huysuz olabiliyor. 1-2 gündür yanağını sevmek için elleyince acıdığını söyleyip hüngür hüngür ağlıyor. Diş mi acaba diyorum. Bir de yemek yemek istemiyor bu ara, buna çok üzülüyırum. Bizim hiç yemek sıkıntımız olmamıştı. Ama anneannesine yemek istemediğinde istediğini yaptırabildiğini farketti sanırım, peşinden gitme, uçak geliyor numaraları da eklenince işimiz iyice zorlaştı. Ama bana sökmez. 3 gündür yemek istemediğinde masadan kalkabileceğini söyleyip farklı birşey de vermiyorum. Okulların kapanmasına da az kaldı. Çok büyümeden çözeriz inşallah bu sorunu.

Dün yemek yemek için uğradığımız yerde çikolata yaptırdılar bana önümü kesip. Çikolata çeşmesinden kalıba çikolata doldurup kalıbı temizledim, soğutucuya koydum. Donunca da elimize verip yolladılar. Çekim de yaptılar ama ne için olduğunu sormak aklıma bile gelmedi. Çikolata sevmeyen bir insan olarak bir taanesini bile bitiremedim bu arabaların. Hala evde bekliyorlar, isteyen?