Edoş ve Defnoş

 Defne'nin aylardır beklediği, çok anlamasa da Eda gelecek, uçağa binecek, dayı, yenge de gelecek diye anlattığı, bu hikayeyle yemek yediği, oynadığı Edoş geldi ve çabucak gitti.

Tabi ki çok çok iyi anlaşamadılar zaten böyle bir beklentim de yoktu benim. Yalnız ben Eda'nın biraz hırçınlık edip Defne'nin ondan çekineceğini sanırken pek de öyle olmadı. Defne kimse'ye yapmadığı şeyleri kuzenine yaptı. Her hareketine karıştı bir kere. O oraya konmaz, öyle oynanmaz, sandalyemi alma, yatağımın örtüsünü bozma gibi. Beni gerçekten çok şaşırttı bu durum.

Genelde karşı taraf Defne'nin elinden oyuncağını alır, Defne de saf saf bakar, bazen çok üzülür ağlardı. Bu sefer elindekini asla kaptırmadı. Hırsla çekti, Edoşum da çok ısrar etmedi, neyse ki yoksa işimiz çok zor olacaktı.

Eda çok sevgi doluydu Defne'ye karşı. Gelip sarılıp öpmeye çalıştı çoğu zaman ama bizimki izin vermedi. Ara sıra attığı çığlıklardan ürktüğünü düşünüyorum ben.

Dün benim kocaman kızım beşiğini bıraktı. Artık tek kişilik yatağında yatıyor. Benim bekarken sadece 1 sene kullandığım yatağı direk yere koyduk, ona yatırdık. Yatağını kaldırmadan önce ona kocaman yatak getireceğimizi ama onun sallanmadığı anlattık. Üstünde oyun oynayabileceğini, ev yapabileceğini, bütün bebeklerini dizebileceğini söyledik. Zaten yeniliklere bayılan Defnoş hiç itiraz etmedi, hatta çok sevindi. gece uyuduktan 1 saat sonra böyle yapmasın, böyle olmaz gibi tuhaf şeyler söyleyerek uyandı ama tekrar uyudu, bir daha da sorun çıkarmadı. Alışıyor sanırım.

Bu kadar küçük bir olay bile anneleri duygulandırabiliyor sanırım. Artık beşiğinde yatmıyor ya daha bir büyüdü, bebeklikten çıktı gibi geliyor. Hem de bir gecede.