Gamsız yaptı (mı) dünya beni?

Üzümler oldu olacak, ilk hali yemyeşildi, alaca düştü şimdi şimdi. Olanları seçip yiyoruz çaktırmadan.

Tarhana da oldu, Defne'nin katkılarıyla. Serip kurutulma işlemleri sırasında yapmadığını bırakmadı. Bazen göremeyip üstünden geçti  bazen sinek konuyor diye örtmeye kalkıştı, arada sıkılınca avuçlayıp etrafa saçtı ama harika bir tarhana olmasına engel olamadı. Eli değdi diye mi bilmiyorum  bu seneki gerçekten güzel oldu. taze tarhana gibisi yok.

Bahçe de tam anlamıyla şenlik var. İlk domatesleri yemeye başladık. Şu koyu yeşil devasa şey kabak. Cinsi değişik sanırım çok iri. Bal kabağı, biber, bamya, patlıcan, salatalık, hepsi olmaya başladı. Sabah kahvaltı hazırlanırken Defne'yle bahçeye çıkıp biber, domates, salatalık topladık. O benden daha iyi bu konuda. Sabah salatalıkları bulamadım, acurların yanında sanıyordum, değilmiş. Defne "ben biliyorum yerlerini, gel sana göstereyim" deyip götürdü beni. Hakikaten oradalarmış.

Huysuzluğun tavan yaptığı anlar azalmaya başladı iki gündür. Günlük yaşamdaki her hareketimiz olaylı geçiyordu, yavaş yavaş normalleşti. O normalleşti, ben de normalleştim.

Sezen'in bir şarkısı vardı Gamsız diye, çooook eskilerden. Yeni versiyonunu duydum bir süre önce, tek kelimeyle bayıldım. Sürekli dinliyorum bu ara, ruh halime de pek uydu, tavsiye ederim.