Annelik, garip bir heyecan duygusunu da beraberinde getiriyor yeni başlangıçlarda. Ek gıdaya geçeceğimiz dönemleri hatırlıyorum mesela. Bir heyecan, garip bir panik, midede kelebekler... Acaba yiyecek mi çorbayı, nasıl tepki verecek, ne olacak? Yediğinde duyulan, çoook zor bir sınavdan yüzünün akıyla çıkmış hissi, omuzlarından tonlarca yük inmiş hissiyatı...
İlk emekleme, ilk adımlar, düştüğündeki ilk tepkisi... Hepsinde heyecanlanmadık mı, az da olsa kendimize pay çıkarıp gurulanmadık mı sanki yürüyen bizmişiz gibi...
Bu duyguları şimdi de bezden kurtulma konusunda yaşıyorum ben. Bezsiz ilk gününü hatırlıyorum. Bezi çıkarıp yalnız ve sadece o tek kilotu giydirdiğimde de hissettim aynı kelebekleri. Ne yapacak acaba, söyleyecek mi, kaçıracak mı derken öss kapısındaki gençlerinkine benzer bir heyecan, tuhaf da bir mutluluk vardı hissettiğim. Bezsiz ilk dışarı çıkışımız, kazasız eve dönüşümüz ve sanki biz bir iş becermişiz gibi mutluluğumuz.
Dün gece bezsiz yatırıken yine oradaydı ve sanırım her başlangıçta, her dönemeçte de orada olacak. Kreşe başlarken, okula başlarken, okumayı sökerken, şiir ezberlerken.
Sonradan mezuniyetlerde, gösterilerde, sınavlarda orada burada gözyaşı olacak galiba. Hiç hazetmezdim, Defne de hoşlanmayacak eminim.
Biraz heyecanın, azıcık gözyaşının zararı olmaz herhalde, onun başarısını kendi başarım sanıp bunu hırsa dönüştürmediğim sürece...
Ah Füsuncum,ne güzel yazmışsın yine.Anne olmadan önce söyleseler inanmazdık değil mi mutluluğu tuvalete yapılan çişte bulacağımızı:)
YanıtlaSilah nes , ne haklısın , bi arada çıkan gazda bulmuyormuyduk o mutlulugu.
YanıtlaSildefnoşun o minik ve tontiş ellerini öpüyorum avcunun içinden.
ve o kelebeklenme eşliğinde gözyaşını hakediyoruz,ben babaların nasıl vereceğini düşünüyorum :d istemeye geldiklerinde
çok güzel anllatmışsın yüreğine sağlık.
YanıtlaSilkim hayran olmaz ki canım benim bunlara :)
YanıtlaSilBunun ömür boyu süreceğini düşününce heycanlanıyorum ben:)
YanıtlaSilne güzel yazmışsın...doğdukları ilk günden bu ana kadar o kadar küçük şeyler bizi mutlu ettiki...sanırım bu mutluluk ömür böyu böyle devam edecek...eklenen bir kaç gözyaşı eşliğinde...
YanıtlaSilSevinç gözyaşının kime ne zararı olabilir ki? Allah hep sevinçler yaşatsın çocuklarımızla ilgili :) hem gözyaşı içini temizler insanın, yaşıyorum dedirtir. Defne bunu anlayacaktır merak etme... sevgimle
YanıtlaSilAnnelik boka bile sevinmekmiş diyorum artık :)
YanıtlaSilYa mutluluktan, ya gururdan, ya endişeden..
Adı her olursa olsun gözyaşında innaılmaz bir artık oluyormuş anne olunca.
Hep kelebeklerinin olmasını dilerim...
YanıtlaSilneslihancım hakketn öyle canım:))
YanıtlaSilşule bir de o var değil mi? zamanı gelince dşünürüz bakalım:)
uğurböceği çok sağol
nilay bütün bebeklerin elleri çok sevimli:)
eylem hakkaten hiç bitmeyecek değil mi?
bahriyecim çok teşekkürler
bedardem ben annem ağlayınca çok gıcık olurdum:)) defne de bana olmaz inşallah:)
burcu cidden sadece kendi çocuğumuza da değil, hepsine ağlayabiliyoruz değil mi?
annelili çok teşekkürler inşallah
sadece seyrederken bile kelebekler uçuyor bazen, düşün artık
YanıtlaSil