Ben bu ellerin hayranıyım...


Annelik, garip bir heyecan duygusunu da beraberinde getiriyor yeni başlangıçlarda. Ek gıdaya geçeceğimiz dönemleri hatırlıyorum mesela. Bir heyecan, garip bir panik, midede kelebekler... Acaba yiyecek mi çorbayı, nasıl tepki verecek, ne olacak? Yediğinde duyulan, çoook zor bir sınavdan yüzünün akıyla çıkmış hissi, omuzlarından tonlarca yük inmiş hissiyatı...


İlk emekleme, ilk adımlar, düştüğündeki ilk tepkisi... Hepsinde heyecanlanmadık mı, az da olsa kendimize pay çıkarıp gurulanmadık mı sanki yürüyen bizmişiz gibi...


Bu duyguları şimdi de bezden kurtulma konusunda yaşıyorum ben. Bezsiz ilk gününü hatırlıyorum. Bezi çıkarıp yalnız ve sadece o tek kilotu giydirdiğimde de hissettim aynı kelebekleri. Ne yapacak acaba, söyleyecek mi, kaçıracak mı derken öss kapısındaki gençlerinkine benzer bir heyecan, tuhaf da bir mutluluk vardı hissettiğim. Bezsiz ilk dışarı çıkışımız, kazasız eve dönüşümüz ve sanki biz bir iş becermişiz gibi mutluluğumuz.


Dün gece bezsiz yatırıken yine oradaydı ve sanırım her başlangıçta, her dönemeçte de orada olacak. Kreşe başlarken, okula başlarken, okumayı sökerken, şiir ezberlerken.

Sonradan mezuniyetlerde, gösterilerde, sınavlarda orada burada gözyaşı olacak galiba. Hiç hazetmezdim, Defne de hoşlanmayacak eminim.

Biraz heyecanın, azıcık gözyaşının zararı olmaz herhalde, onun başarısını kendi başarım sanıp bunu hırsa dönüştürmediğim sürece...

11 yorum:

  1. Ah Füsuncum,ne güzel yazmışsın yine.Anne olmadan önce söyleseler inanmazdık değil mi mutluluğu tuvalete yapılan çişte bulacağımızı:)

    YanıtlaSil
  2. ah nes , ne haklısın , bi arada çıkan gazda bulmuyormuyduk o mutlulugu.
    defnoşun o minik ve tontiş ellerini öpüyorum avcunun içinden.
    ve o kelebeklenme eşliğinde gözyaşını hakediyoruz,ben babaların nasıl vereceğini düşünüyorum :d istemeye geldiklerinde

    YanıtlaSil
  3. çok güzel anllatmışsın yüreğine sağlık.

    YanıtlaSil
  4. kim hayran olmaz ki canım benim bunlara :)

    YanıtlaSil
  5. Bunun ömür boyu süreceğini düşününce heycanlanıyorum ben:)

    YanıtlaSil
  6. ne güzel yazmışsın...doğdukları ilk günden bu ana kadar o kadar küçük şeyler bizi mutlu ettiki...sanırım bu mutluluk ömür böyu böyle devam edecek...eklenen bir kaç gözyaşı eşliğinde...

    YanıtlaSil
  7. Sevinç gözyaşının kime ne zararı olabilir ki? Allah hep sevinçler yaşatsın çocuklarımızla ilgili :) hem gözyaşı içini temizler insanın, yaşıyorum dedirtir. Defne bunu anlayacaktır merak etme... sevgimle

    YanıtlaSil
  8. Annelik boka bile sevinmekmiş diyorum artık :)
    Ya mutluluktan, ya gururdan, ya endişeden..
    Adı her olursa olsun gözyaşında innaılmaz bir artık oluyormuş anne olunca.

    YanıtlaSil
  9. Hep kelebeklerinin olmasını dilerim...

    YanıtlaSil
  10. neslihancım hakketn öyle canım:))

    şule bir de o var değil mi? zamanı gelince dşünürüz bakalım:)

    uğurböceği çok sağol

    nilay bütün bebeklerin elleri çok sevimli:)

    eylem hakkaten hiç bitmeyecek değil mi?

    bahriyecim çok teşekkürler

    bedardem ben annem ağlayınca çok gıcık olurdum:)) defne de bana olmaz inşallah:)

    burcu cidden sadece kendi çocuğumuza da değil, hepsine ağlayabiliyoruz değil mi?

    annelili çok teşekkürler inşallah

    YanıtlaSil
  11. sadece seyrederken bile kelebekler uçuyor bazen, düşün artık

    YanıtlaSil

Düşüncelerinizi görmeyi seviyorum.

Related Posts with Thumbnails