Zor işmiş okul işi...

Ne zormuş bu okul işi. Önceliğim sandığım şeylerin önemli olmadığını, önemsiz saydığım şeylerin yoluma taş koyacağını bilmeden başlamışım ben bu işe. Gittiğim okullarda bize uyanı bulmak için sorular sorup duruyorum. Arkamdan (bazen yüzüme) bilinçli ebeveyn diyorlardır eminim ama ben bilinçsizce aklıma gelenleri sorup duruyorum. Yeni bir okula gideceğimizi düşündüğüm anda karnıma ağrılar girmeye başlıyor, sanki görüşmeye değil sınava gidiyorum.

Daha dün en iyi okul eve yakın okuldur diye kendimce çıkarımlarda bulunurken bugün bambaşka şeyler düşünüyorum. Sınıflarda gördüğüm kocaman plazma tvlere taktım mesela. Ne gerek var dedim. Oyuncaklar, materyaller az geldi gözüme, sevmedim. Sınıftan başka alan yok, aktivite sınıfı yok, sıkılır çocuk burda bütün gün diye kendimi yedim. Sonuç olarak eve yakın okulu listemden eledim. Eleyince biraz da olsa rahatladım ama.

İlk gittiğimiz okul birçok özelliğiyle çok içime sindi aslında. Özellikle dünkünü gördükten sonra. Tek dezavantajı bahçesinin çok işlevsel olmaması. Ama tavşanları bile var. Bahçe konusunu çok takmayayım diyorum bir yandan. Evimizin önü yeşillik zaten, ayrıca Defne bütün yaz köyde bahçenin en doğal halini dibine kadar yaşıyor.

Bale, dans, satranç vs. bunlar da benim olmazsa olmazlarım değil. İstediğim sadece Defne'nin rahat ve mutlu olabileceği bir ortam. Bunu da yaşamadan göremeyeceğiz. Ama önemli gördüğüm başka şeyler var.

Okulun mutfağı. Yemekler orada mı pişiyor? Neler pişiyor?

Tuvaletleri. Linkteki okulun tuvaletleri çok sevimliydi ve çok temiz.

Öğretmene yarımcı olan bir bayan var mı? 15 çocukla aynı anda tek başına ilgilenmek bana zor görünüyor. Birinin çişi gelse diğerleri yalnız mı kalacak diye düşünüyorum.

Çocuklar sadece sınıfta mı tıkılacaklar? Farklı aktiviteler için farklı mekanlar var mı? Bütün gün sınıfta sıkılırlar yahu:) 4 yaşında bile değiller.

Okul dışı aktiviteler var mı? Gezmece, görmece...

Pedagog konusu var bir de. Haftada bir geliyormuş. haftada bir 50-60 çocuğu tanımak için yeterli bir süre değil tabi. O nedenle bu pedagog işinden çok fazla beklentim yok. Ama ihtiyaç halinde, araştırıp soruşturmaya gerek kalmadan görüşüp danışabileceğim birinin olduğunu bilmek güzel yine de.

İnternetsever bir anne olarak güncellenen, aktiviteleri, yemek listelerini görebileceğim bir internet sitesi olması da benim için bir artı.

Kurum müdüresinin işin içinden gelen, konuya hakim, eğitimci, daha önemlisi okul öncesi öğretmeni olmasını da avantaj olarak görüyorum.

Bunlar bile bir okulu iyi yapmaya yetmez tabi. Dediğim gibi yaşayıp göreceğiz. Ruhum kaldırırsa bir okul daha görmeyi düşünüyorum ama çok zor geliyor yalan değil. Her seferinde stres yaşıyorum. Böyle herşey bir anda olup bitiverse, eylül gelse, bir ay geçse, Defne alışmış olsa...

Fotoğraflar Kardelen Kooperatifinde. Burcu DEMİREL'den