"İyileştirin beni" kadar yürek parçalayıcı bir söz var mıdır ki? Neyse ki iyileşecek, çok şükür..

Hastayız yine bu ara. Yok ben öyle babamız geldi, aşımızı olduk annelerinden olmadım hiç:) Hastayız derken, ikimiz de hastayız maalesef. Defne pek hasta olmaz, ben mii, ben hele hiç hiç olmam, hayatımda boğazım ağrımadı mesela diye atıp tutarken 2 ay önce gelen boğaz ağrısı, öksürük peşimizi bırakmadı ana kız. Defne'de bonusu ateş tabi ki. Bir hafta iyiysek, sonrasında tekrar kötüleşmeye başlıyoruz. Dün yine doktor yollarındaydık, yine boğaz enfeksiyonu, yine antibiyotik. Antibiyotik de 1-2 kere ancak kullanmışızdır diye atıp tutan da bendim değil mi? Böyle utandırırlar işte adamı. Böyleyim ben ama neyse söylerim, başka türlü yapamam ki. Uyuyorsa uyuyor, yiyorsa yiyor derdim daha küçükken de, söylemesene öyle heryerde, nazar değer diyenlere inat.

Hem hastalık hem yorgunluktan sebep elim birşeye gitmez oldu. Bakıyorum aynı zevke sahip olduğum marifetli annelerimiz ürettikçe üretiyorlar, ben yerimde sayıyorum. Kitap okuyamıyorum, keçeyle uğraşamıyorum, post yazmaya üşenir oldum. Fotoğraf bile çekmeye elim varmıyor. Onun sebebi, sonuçtan memnun olmamam biraz da. Ne kadar gidecek böyle el yordamıyla bilmiyorum.

Geçen hafta doğumgünü, bu haftasonuna sığan bir 23 Nisan Nurturia buluşması, bir düğün, bir kına gecesi, arkasından hastalıklar derken halim kalmadı herhalde. Biraz zaman tanımalı insan kendine, acelem nereye? Toparlanınca istediğimi yaparım da şu ciğerimi parçalayan öksürük bir geçseydi.
Son söz Defnoştan arak: "Ben neden iyileşemiyorum bir türlü??"