Üç

Günler ne kadar büyüdüğüne inanamamakla geçiyor. Kendisine bakarken değil belki ama resimlerine bakarken daha çok hissediyorum bunu. Burada da sık sık yazıldığı gibi gerçekten okul zamanı gelmiş bir çocuk gibi görünüyor resimlerde. Biraz da boylu poslu olunca bebek hali hiç kalmamış gibi. Ama yüzü, yanakları, kolları, bileklerinin boğumları, parmakları hala bebek benim kızımın. Artık 3 olsa da bebek sanki. 3 bir dönemeç ya hani, 3+ olduk ya biz, uzun süredir oynadığımız oyuncaklarla oynamamız artık legalleşti ya, o bile çok ilginç geliyor şimdi bana.

Geçen seneki yazımda anlatmıştım hislerimi, değişmedi ki. Zaman geçtikçe çoğalıyor, büyüyor, daha da anlam kazanıyor sevgi. Ama hep yerinde, sapasağlam duruyor.

Canım kızım, iyi ki varsın. Seni çok seviyoruz bebeğim, minik kelebeğim, meleğim, boncuğum, mavişim, annesinin bir tanesi, canımın taaa içi...

Partiye de çok az kaldı, heyecan dorukta.
Bu 1'di
Bu da 2