Defne'nin Kitapları - Cesur Fırfır

Çok iyi hatırlıyorum, bu kitabı Aralık ayında İstanbul'a gittiğimde almıştım Defne'ye. Gösterdiğimde birkaç kez okutmuş, ondan sonra okutmamak bir tarafa kitabı görmeye bile tahmammül edemez hale gelmişti. Görür görmez istemiyorum, okuma diye ağlıyordu hatta. Aksi gibi kitap benim en sevdiklerimde biri olmuştu ilk okumamla birlikte. Hikayesi, görselleri, sıcacık haliyle sürekli okumak istiyordum ama nafile, Defne kesinlikle istemiyordu. Durum böyle olunca ben de kitabı kaldırdım. Uzun süre görmezse unutur diye düşündüm. Aralık ayından bu yana 1-2 sefer sordum ama hiç birinde istemedi. Taa ki 2 gün öncesine kadar. D

Defne'nin gardrobunun üstündeki çıfıt çarşısını yeni oyuncak toplama dolabına istiflerken yine elim Cesur Fırfır'a gitti. Alıp odasında bir yere bıraktım. Akşam üstü bir baktım Defne almış eline, bunu oku diyor. Nasıl sevindim anlatamam. 2 gündür okuyoruz, şimdilik sorun yok gibi.

Aldığımdan beri bu kitala ilgili yazmak istemiş ama Defne sevmeyince yazamamıştım. Ben de muradıma erdim.

Hikayemiz minik, oyuncak bir tavşan olan Fırfır'ın sahibinin cebinden ormana düşmesiyle başlıyor. Fırfır ormana dönüp dolaşıyor ama evini bir türlü bulamıyor. O sırada koca aynın sesini duyuyor. Başta korksa da ayının ona yardım etmek istediğini anlıyor. Beraber tavşanın mavi kapılı evini aramaya başlıyorlar. Ancak bir sorun var. Ayının kış uykusu zamanı geldiği için her an kış sonuna kadar uyanmamacasına uykuya dalabilir. Tavşandan kendisini uyanık tutmasını istiyor. Tavşancık da ayı uyumasın diye yol boyunca şarkılar söylüyor.

Derken tavşanın evini buluyorlar. Tavşan ayıya veda edip sıcacık yatağına yatıyor. Ama aklına ayı arkadaşı takılıyor. Ya mağarasına varmadan uyuyakaldıysa? Onu uyanık tutacak kimse de yok. Kar da yağıyor, soğuktan donar diye endişeleniyor ve sabah kalkar kalkmaz ayıyı bulmak için yola çıkıyor. Kaybolmamak için eline bir ip yumağı alıp eve bağlıyor. İp bitince kazağını söküp onu kullanıyor ve en sonunda ormanın içinde, yağan karın altında uykuya dalan ayıyı buluyor. Küçücük haliyle onu temizlemeye çalışıyor ama başaramıyor. O sırada ortaya ayının arkadaşı olan diğer hayvanlar çıkıyor. Tilki, sincap, kunduzlar... Önce ayının üstündeki karı temizliyorlar ve üzerine dallardan, otlardan, yosunlardan bir örtü yapıp ayının ısınmasını sağlıyorlar.

Bahar geldiğinde de ilk iş ormana koşup ayıyı buluyor Tavşan Fırfır. Birbirlerine sıkı sıkı sarılıyorlar.

Okuduğum en sıcak, en duygulu, en sevimli öykülerden biri bu. Yardımlaşmayı, insanın gözüne sokmadan böyle tatlı bir şekilde anlatan başka kaç kitap vardır acaba. Görseller, renkler bambaşka, onlara zaten bayıldım. Kısacası her yönüyle tavsiye ediyoruz. Mutlaka alın okuyun.

İyi okumalar...