Teşekkürü Borç Bilirim

Bloglara bakıyorum, birçok anne, bazısı arkadaşım harıl harıl kış hazırlığıda. Organik bahçelerden alışverişte. Herşey doğal olsun, çocuğumu katkısız gıdalarla besleyeyim derdinde. Hepsini takdirle ve gıptayla izlemekteyim bir yandan da yan gelip yatmalardayım. Şu üstümdeki tembellik, hazıra konmacılık gitsin diyorum ama nasıl gitsin, herşeyim hazır geldi.

O yüzden bu vesileyle bu rahatlığıma sebep olan kayınvalideme ve anneme buradan teşekkür edesim var.

Bahçesinden bütün yaz yediğimiz vişne ve kayısılarla reçeller yapan, yine bahçedeki domates ve biberleri salça halinde kullanıma hazırlayan, köydeki tarladan gelen buğdayı kaynatıp bizzat bulgur yapan, yine bahçedeki (ne bahçeymiş be) üzümleri türlü uğraşlarla pekmeze dönüştürüp şişe şişe bize veren, elleriyle yoğurduğu tarhanayı fazla fazla bagajımıza dolduran, bahçedeki türlü zerzevattan turşu yapan, asma yapraklarını şişelere dolduran, yine meşhur bahçedeki ağaçtan topladığı cevizleri yeşil kabuklarından binbir zahmetle ayıran kayınvalideme bu blog sayesinde tekrar teşekkür ediyorum. (Bademleri nasıl unuttuk ya, kargoyla gönderin desem ayıp mı olur ki? Walla Defne için.) Bir de bahçeyi son gün talan edip bir koli domates topladık, şimdi hepsi buzlukta. Haa onu ben yaptım, lütfen!!

Efendim annemde bugün bir şişe ev yapımı zeytini kapmış gelmiş, daha da gelecek sanırım. Defne'ye bakmadığı tatil günlerinde de ev makarnamızı (erişte) yapacak.

Ee daha ne olsun, ben şimdi tembel olmayayım da ne yapayım a dostlar?