defne yaprağı

Laptopun yeni şarjı da dün bızzt diyerek veda etti bize. Zaten çok ısınmasdından şüphelenmiştim. Sanırım bizim bilgisayarın girişinde problem var, gelen şarj aletini patlatıyor. Servise göndereceğiz, çok alışmıştım oysa ki ben ona. Herşeyim ondaydı, fotoğraflar, düzenleyiciler, şifrelerim hep kayıtlıydı. Başka bilgisayarlarda hiçbir şey yapamıyorum sanki. Şu an kullanmakta olduğumdan fotoğraf bile yükleyemedim mesela, ama sorun bende değil bu alette sanırım.

Fotoğrafsız bir post olacak!

Taa geçen salı PTT kargoya bir paket vermiştim, sürpriz olacaktı. Soramıyorum da geldi mi diye ama sanırım gitmedi. Özenmiştim birazcık, inşallah başına birşey gelmemiştir. Meraktayım.

Dün Defnoş fırından keki çıkarrıken elini ızgaraya değdirdi. Sıcak olduğunu biliyor aslında ama sanırım sadece fırının sıcak olduğunu düşündü, ızgarayla şansını denemek istedi. Hiç farkedemedim bile. Birden gerilediğini gördüm. Kendisi de hissedemedi sanrıım ilk anda, sonradan birden bire ağlamaya başlayıp elini sağa sola sürtmeye başlayınca anladım. Bir süre hangi eli olduğundan bile emin olamadım, hiç göstermedi çünkü ve acımadı, birşey olmadı deyip duruyordu, öyle derse acıyı engelleyebilecekmiş gibi. Krem sürmeyi çok seviyor zaten, babası krem sürelim deyince sakinleşti bir daha da ağlamadı. Parmaklarının en alt boğumları kızarmış biraz, çok birşey olmamaış neyse ki...

Dün bir alışveriş merkezindeki trene bindirdik Defne'yi. Allahım anne-babalık ne tuhaf şey. Trene yalnız binerek sorunsuz yolculuk edip bize gülümseyince, karı-koca, zorlu bir sınavdan başarıyla çıkan ve o rahatlamayla salak salak gülümseyen öğrenciler gibiydik aynı. Gerçekten çok komiktik. Ben uzun zamandır bindirmek istiyordum, çok seviyor çünkü Defne trenleri ve bu çocuklar için olanlarına melül melül bakıyordu her seferinde. Babası ise cesaret edemediğinden hızlıca kaçırıyordu trenin yakınından. Dün nasıl olduysa karar verdi bindirmeye, bizim kız da inmek istemeyince iki tur attı kasıla kasıla:)

Bindirirken bayağı tembihledik, durana kadar otur, aynı araba gibi durmadan kalkmıyoruz falan dedik. Hareket edince korkar mı acaba diyordum ama hiç öyle olmadı, kendi kendine doalndı durdu.

Aynı yerde bir de oyun odası vardı. Oraya koyup uzaktan seyrettim sadece. İlk girdiği ortamda öylece kalıyor Defne. Girmeyeceğim demiyor, giriyor ama bir süre ortada dikilip etrafı seyrediyor. Gözlem mi yapıyor acaba? Hemen olaya adapte olup oyuncaklara dalmıyor. Yine o şekilde bir süre dikilince oynayabileceğini, oyuncakların herkesin olduğunu söyledim. Ben öyle deyince yöneldi oyuncaklara. İlk seferinde pek oynamadı, sonra tekrar götürdüm, daha bir alışmış gibiydi. Bir bebek buldu, sallanan plastik şeyde! salladı onu, kucağına koyup kaydı, ben de seyrettim:)

Sanırım böyle ortamlara girdikçe açılacak, çünkü şu anda biraz çekingen bir çocuk olduğunu gözlemleyebiliyorum. Daha çok arkadaşa ve kalabalığa ihtiyacı var galiba.