Kumral Ada Mavi Tuna

Hafızama çok güvenirim hep ama nedense okuduğum kitapların içeriğini, üzerinden az bir zaman geçince unutuveriririm. Hissettiklerimi değil ama. Bu kitabı üniversitedeyken okumuştum, hatırladığım tek şey ise ana karakterler ve kitabı çok ama çok sevdiğimdi. En sevdiğin kitap ne diye soranlara hep Kumral Ada Mavi Tuna derdim ama okuduğum her kitabın bana ait olmasını istediğim halde bu kitaba sahip değildim. Son kitap fuarında görünce hemen almıştım, hem bende olsun hem bir kez daha okuyayım, bakalım kendini bana bu kadar sevdiren bu kitapta neler varmış diye...

Köyde başladım okumaya. Okudukça yavaş yavaş hatırladım, daha çok daha çok sevdim bu kez. Belki geçen zaman ve değişen ben, belki o zamanlar bir karış havada olan aklımla anlayamadığım nice ayrıntı fark ettim bu sefer. Yazarın, insanın okudukça okumak isteğini körükleyen yazım tarzına, kelimeleri kullanışına, cümlelerin insana ağızda eriyen çikolata gibi keyif vermesine bu kez daha fazla hayran kaldım. Uzun zamandan beri, konudan bağımsız sadece yazım tarzıyla bu kadar keyif veren bir kitap okumamıştım.

Kitap bir kız ve bir oğlan, iki küçük çocuğun tanışmalarıyla başlıyor. Ünlü sinema sanatçıları v e kızları Ada'nın, Tuna ve ailesinin yaşadığı mütevazi semte gelip yerleşmeleriyle bu iki çocuğun kopmayacak bir şekilde birbirlerine bağlanmalarının temeli atılıyor. Tuna küçüklüğünden itibaren tutku, hayranlık dolu bir aşk besliyor Ada'ya karşı. Sonra çocuklar büyüyor, kardeşler, kuzenler, aşklar, evlilikler, ölümler yaşanıyor. Ve Tuna'nın yaşadığı, asker olarak katıldığı "iç" savaş, ilginç iç savaş var tabii.

Ne yazsam ne anlatsam eksik kalacak, yavan olacak bu kitapla ilgili. Konusu, kurgusu, anlatımı, karakterleri, herşeyiyle farklı, özel, bambaşka benim için.

Umarım okur ve seversiniz...

Mabel mi? Sırrı kitabın içinde saklı.

Dönüş yolunda dinlenme tesisinde bulunca nasıl sevindim anlatamam...