Bir öpücükle geçer mi?


Baba gazeteye gömüldü, ben kendimi önce bulaşığa sonra haftalardır bekleyen nevresimleri ütülemeye verdim. İş ki dayanamayıp yanına gitmek zorunda kalmayalım, gidince tekrar kovulmayalım. İçerden kıkır kıkır sesleri geliyor anneanneyle. Bu kadar eğlenmek zorundalar mı? Böyle hissetmem normal mi? O anlarda gerçekten evet beni sevmeyen bir kızım var, ne acı diyorum. Bunun olamayacağını bilsem de bir yanım bunu düşünmeden duramıyor işte. Komik komik kendimi "ama biz hep onu mutlu etmeye çalışıyoruz, seviyoruz, sevdiği şeyleri yapıyoruz, herşeyin en iyisi en güzeli olmasa da ona uygununu almaya çalışıyoruz, neden böyle oluyor?" diye düşünürken yakalıyorum. Gerçekten komik değil mi? Bir çocuğum daha olsa beni sever mi ki diyorum. Diyorum da diyorum, söz geçmiyor ki kafadaki hüzün bulutlarına.

Oysa bu sabah ilk kez, işe giderken arkamdan ağlamıştı. Hem üzülüp hem "bak benim çocuğum da arkamdan ağladı" ilk defa diye tuhaf şeyler hissetmiştim. Okul buz gibiydi, elektrik kesildi, olan kalorifer de yanmadı. Bütün gün montla gezip donduk, yetmezmiş gibi 4 saatlik sıkıcı mı sıkıcı bir toplantıyla son enerji damlamıza kadar sömürülüp eve geldikten sonra bu muamele hiç iyi olmadı. Sebepsiz ağlamalar, kaprisler, arızalar da cabası.

Oysa ben cumartesi yaptığımız blogger değil, arkadaş,dost buluşmasından bahsedecek, Kirazımı, tek kelimeyle bayıldığım Doriti anlatacaktım. Halim, keyfim uçtu gitti. Neyse ki kirazım anlatmış zaten ben yazsam da aynı böyle birşey yazacaktım sanırım.

Bu gece ben uyuttum kızımı. Huysuz, beni ittiren halini değil, hala bebek gibi cokur cokur biberon emen, yanakları yastık gibi, sıcacık, yavaş yavaş gözleri kapanan halini hatırlamak istedim. Yatmadan kocaman öptü beni şapur şupur. Evet çok daha iyi hissettim ama geçti mi bilmem...

7 yorum:

  1. olur böyle günler de Füsun'cuğum, olur...geçer, gider...

    YanıtlaSil
  2. :(
    Füsuncum bence, sana ya da baska birine tepki degil de, daha cok ananeye duskunlugunden boyle, seni daha az sevdiginden filan degil ama,
    anlatamadim da, bilemedim de.
    uzulme ama sen gececek...

    YanıtlaSil
  3. Füs'cüğüm,

    Ben çok küçükken erkek kardeşim doğmuş, aramız sadece 15 ay. Öyle olunca bebeklikten itibaren annem biraz daha yoğunlukla kardeşimle ilgilenmiş, benimle ise babaannem. Babaannem çok özel bir insandı, herkes çok severdi, o ayrı ama ben ona o kadar düşkündüm ki başka bir yere gidecek olsa günler geceler boyu arkasından ağlardım. Annemle babamın çaresizlik içinde "ama kızım biz yanındayız ya" diyişini ve hatta o yaşıma rağmen içten içe ne kadar üzülüp bozulduklarının farkına vardığımı bile hatırlıyorum. Babaannemi kaybedeli nerdeyse 20 sene oluyor, hatırladıkça hala özlemden burnumun direği sızlar. Ama gel gör ki herşeye rağmen annemin yeri ayrıdır, babaannemin yeri ayrı. İkisi aynı kulvarda sevgiler değil. O yüzden bence hiç endişelenme. Anneanne-torun sevgisinin tadını çıkart sen şimdi :)

    YanıtlaSil
  4. Aynı şeyleri aynı gün yaşayıp hissettik sanırım. Aynı böyleydim dün gece, aynı..

    YanıtlaSil
  5. özgürcüm sağol canım

    kirazım bence de tepki değil, dediğin gibi anneanneyi fazlaca seviyor ondan sanırım

    seneeem sen de pek fenaymışsın:))) bu kadar kafaya takınca tadını çıkaramıyorum haklısın

    burcu sen de mi:((

    YanıtlaSil
  6. Simdi okudum bu yazini,icim burkuldu.Ne seni ne Defne'yi dunya gozuyle tanimis/gormemis olsam da bana sanki soyle oluyormus gibi geliyor: Aslinda Defne seni o kadar cok seviyor ki, daha cok vaktini ananesiyle gecirdigi icin sana zorluk cikariyor. Cunku cok seven cok kiskanir cok bozulur :)

    YanıtlaSil
  7. seda çok tatlısın, bence de öyledir:)

    YanıtlaSil

Düşüncelerinizi görmeyi seviyorum.

Related Posts with Thumbnails